Ο ΠΑΣΑΣ

Σε άλλο μου σημείωμα

πριν από ένα έτος

έγραφα: ¨στα Βαλκάνια

θα μετοικήσω εφέτος¨.

Αφού αντί συντάξεως

εδώ δίνουν ψιχία

εκεί θα βρω ένα φαγητό

γυναίκα, κατοικία.

Μα ετούτος ο ατέλειωτος

και ο βαρύς χειμώνας

πάνω στα εξήντα χρόνια μου

μού φάνηκε αιώνας.

Γι’ αυτό άλλαξα απόφαση

θα φύγω για το Νότο

χωρίς συνθήκες πολικές

και παγωμένο χνώτο.

Στα κράτη τα Αραβικά

υπάρχει φασαρία,

στην Κύπρο έχει ακρίβεια∙

σκέφτηκα την Τουρκία.

Θα πάω στην Αττάλεια

λοιπόν να κατοικήσω

μια Γκιουλμπαχάρ ή μια Τσιτσέκ

κι εγώ να κονομήσω.

Θα πάω εκεί που η γυνή

σέβεται το Νυμφίο

γιατί εδώ πολύ ψηλά

σήκωσε το λοφίο.

Του πικραμένου βίου μου

να σβήσει τα σεκλέτια

να με ταΐζει παστουρμά

να με κερνάει σερμπέτια.

Να μου πατά το ναργιλέ

ως τα βαθιά στερνά μου,

ν’ ακούω και ν’ αγάλλομαι

που θα με λέει: ¨Πασά μου¨.