ΤΟ ΣΑΜΑΛΙ

Σίγουρα ο προπάππους του
θα έφτιαχνε χαλβάδες,
στη Μικρασία ήταν γνωστός
σ’ όλους τους μαχαλάδες.

Την τέχνη του κληρονομιά
άφησε μες στα χρόνια
κι απ’ τη δική του τη γενιά
έφτασε στα εγγόνια.

Το επώνυμό του άλλωστε
μας πείθει ολωσδιόλου
ο απόγονός του λέγεται:
Γεώργιος Χαλβατζόγλου.

Ο Γιώργης, άντρας με αρχές,
τιμάει τ’ όνομά του
με το μεράκι του παππού
γαρνίρει τα γλυκά του.

Μα απ’ το χαλβά προχώρησε
ακόμα παραπέρα
και τη ζαχαροπλαστική
πήγε σε άλλη σφαίρα.

Στο σάμαλι ειδικεύτηκε
και το ’κανε επιστήμη•
μένει η μπουκιά ανεξίτηλη
στης γεύσεως τη μνήμη.

Όποτε φέρνει το ταψί
επάνω στο πατάρι
ρουφιάνους στέλνει ο Τερκενλής
τη συνταγή να πάρει.

Πέφτουμε πάνω στο γλυκό
λες κι είμαστε καρτάλια
κι αυτός κοιτάζει ευτυχής
πίσω απ’ τα ματογυάλια.

Το δε κομμάτι της ντροπής
ποτέ ορφανό δε μνήσκει
και όποιος έρχεται αργά
τρίμματα μόνο βρίσκει.

Είμαστε τυχεροί λοιπόν
στο στέκι του Ιορδάνη
με μουχαμπέτι και καφέ
μα μόνο αυτό δε φτάνει.

Γευόμαστε το πιο εκλεκτό
σάμαλι στο κουρμπέτι
δια χειρός του φίλου μας
που ’χει καρδιά σερμπέτι.