ΣΤΗΝ ΚΑΙΤΗ

Νύφη ήρθε η Καίτη στο χωριό
από τη Μυτιλήνη
μα απ’ τις Μπαμπινιώτισσες
πιο ντόπια είχε γίνει.

Πολλές φορές κατέφθανε
απ’ τον Αλέκο πρώτη•
αυτή το Χρήστο έκανε
γνήσιο Μπαμπινιώτη.

Πρόσχαρη, καταδεχτική
με το χαμόγελό της•
φιλόξενο και ανοιχτό
ήταν το σπιτικό της.

Τις εκδηλώσεις του χωριού
πάντοτε τις τιμούσε,
πολλές φορές και ο χορός
μ’ εκείνη ξεκινούσε.

Μα όμως η επάρατος
μισεί την ευτυχία
και ρίχτηκε επάνω της
μ’ ανείπωτη κακία.

Εκείνη στάθηκε όρθια
στο μαρμαρένιο αλώνι,
πάλεψε, κι ας την έζωναν
αφόρητα οι πόνοι.

Αγώνας μακροχρόνιος,
εκεί που ’ταν να πέσει
το χάρο κάτω έβαζε
του δίπλωνε τη μέση.

Όμως σ’ αγώνα άνισο
όσο και να παλέψεις
λίγα απ’ το χρόνο τέρμινα
μόνο μπορείς να κλέψεις.

Μα ας γραφτεί έστω κι αργά
μες στην εφημερίδα:
¨η Καίτη ήταν της ζωής
μεγάλη ηρωίδα¨.

Να τη σκεπάζει ανάλαφρα
το χώμα στη Μπαμπίνη
σ’ άντρα και γιο τώρα η ζωή
υγεία να τους δίνει.

21-2-2011 Άρης Μπιτσώρης