ΨΩΜΟΤΥΡΙ

Σε μια εποχή με χαλαρά
τα εκλογικά τα ήθη
ο Σίμος να αγωνιστεί
εξ εφεδρείας εκλήθη.

Τον θέλει η Μίνα δίπλα της
Αντιπεριφερειάρχη
την τρίποδη Χαλκιδική
εξ ευωνύμων να άρχει.

Εμείς τα κολλητάρια του
γι’ αυτό το παλικάρι
για στρατηγείο θα ’χουμε
του Jordan το πατάρι.

Το σύνθημά μας: ¨ΔΑΓΚΩΤΌ
ΣΤΗ ΜΙΝΑ ΞΗΡΟΤΥΡΗ¨
-κι όπως ελιά και Βασιλιά-
¨ΣΙΜΟΣ ΚΑΙ ΨΩΜΟΤΥΡΙ¨.

ΜΑΖΙ ΤΑ ΦΑΓΑΜΕ;

Τρανή κουβέντα να μην πεις
λεν τα σοφά γερόντια
καλλίτερα τρανή μπουκιά
να μασουλάς στα δόντια.

Μα ο Θόδωρος ο Πάγκαλος
εδώ μας τα χαλάει
σε υπέρογκες ποσότητες
και τρώει και μιλάει.

Κι είπε: ¨μαζί τα φάγαμε
τα φράγκα στην Ελλάδα¨∙
μα ίδιο τρώει ένας αμνός
και ίδιο μια αγελάδα;

Ηλίου φαεινότερο
ποιοι φάγανε την κρέμα
και ποιοι γλύψαν τα κόκαλα
που βρήκανε στο ρέμα.

Των πρώτων ο εκπρόσωπος
είναι η αφεντιά του,
σαράντα πέντε ζυγαριές
δεν πιάνουν τα κιλά του.

Αυτοί ως καπιταλιστές
χειρίζονται κομπίνες
όμως σοσιαλιστικά
μοιράζουνε ευθύνες.

Γι’ αυτό προτείνω να ελεγχθεί
του Πάγκαλου το ξύγκι
κάθε γραμμάριο τόσα δις
το χρέος να ξεσφίγγει.

ΤΟ ΠΑΤΑΡΙ ΤΟΥ ΙΟΡΔΑΝΗ

Θεσσαλονίκη, Αγιά Σοφιά,
πριν βγεις στην Εγνατία
θα βρεις, καλαίσθητη, δεξιά
βιτρίνα με βιβλία.

Το πιο εκλεκτό κατάστημα
του ομίλου Κυριακίδη•
πήγαινε ένα Σάββατο
και έμπα στο παιχνίδι.

Ο Jordan θα σε υποδεχτεί
με τα φαρδιά του ρούχα
χαμόγελο διάπλατο
μουστάκι αλλά τούρκα.

Ύστερα απ’ τα στενά σκαλιά
στο δώμα θα σε φέρει
να δεις πως οι Καρντάσηδες
το τρίβουν το πιπέρι.

Καφές Espresso, γαλλικός
και τούρκικο χαρμάνι
απ’ τα φλιτζάνια στέλνουνε
αχνό ως το ταβάνι.

Για τέχνη, για πολιτική
τα λέει η αντροπαρέα
περνάει από κόσκινο
της πόλης μας τα νέα.

Μα αν συζητούν για θηλυκά
γίνονται ωραίες φάσεις•
τότε από λόγιους ακούς
του λιμανιού εκφράσεις.

Μ’ ένα σφουγγάρι ο ¨καφετζής¨
περνάει απ’ τα τραπέζια
για να μαζέψει αν χρειαστεί
απ’ τις κουβέντες γρέζια.

Νομίζω αυτή η περιγραφή
φίλοι μου, πως σας φτάνει
αυτό είναι το λεγόμενο
Πατάρι του Ιορδάνη.

Ένας απ’ τους θαμώνες του
είναι κι η αφεντιά μου
εκεί τα Σαββατιάτικα
περνάω πρωινά μου.

Πηγή αποτέλεσε έμπνευσης
για μένα το πατάρι
άντλησα άφθονο υλικό
για κάθε κατεργάρη.

Οι σάτιρες, λοιπόν, αυτές
θα μπούνε σ’ ένα τεύχος•
ελπίζω να γουστάρετε
κι όχι να πείτε: ¨αίσχος¨.

ΕΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙ

ΓΟΥΛΙΑ- ΓΟΥΛΙΑ

Ξέρεις ποιο είναι το ποτό που προτιμώ
και δώρο μου ’στειλες απόψε μια φιάλη
δεν ξέρω αν πρέπει μονορούφι να το πιω
ή λίγο-λίγο να αδειάσω το μπουκάλι.

Εγώ όμως θέλω το δικό σου το χυμό
να τον γευτώ γουλιά-γουλιά και να μεθύσω
αυτά τα χείλη να φιλήσω που ποθώ
και το κορμί σου στο κορμί μου ν’ ακουμπήσω.

Με τα τσιγάρα βγήκε η νύχτα ως το πρωί
χωρίς σταγόνα στο ποτήρι μου να ρίξω
θα το ανοίξω στη δική μας τη γιορτή
όταν τολμήσεις και τολμήσω να σ’ αγγίξω.

Μητριά η Ελλάδα ή μάνα;

Προγιαγιά μου η θεία Δέσπω
γέννημα του Ξηρομέρου
έζησε μέχρι το τέλος
του πολέμου του δευτέρου.

Ύστερα απ’ το εικοσιδύο
-της καταστροφής τη δίνη-
γνώρισε μία γυναίκα
που ερχόταν στη Μπαμπίνη.

Για το Αγρίνιο ο δρόμος
από το χωριό περνούσε
κι η γιαγιά μου για τη νύχτα
τη φτωχή φιλοξενούσε.

Ήτανε προσφυγοπούλα,
ήταν συνομήλική της
και μ’ εκείνη μοιραζόταν
τη μπουκιά απ’ το ψωμί της.

Όλη νύχτα κουβεντιάζαν
μόνες τους στο παραγώνι
και την κάμαρη τυλίγαν
βάσανα, καημοί και πόνοι.

Κι έτσι έμαθε η γιαγιά μου
πως υπάρχει κι άλλη Ελλάδα
που ξεδίπλωνε μπροστά της
η καλή της φιλενάδα.

Ήτανε από τον Πόντο,
θάλασσες μακριά και όρη
και κυνηγημένη ήρθε
μέχρι εδώ μ’ ένα βαπόρι.

Κι αφού τα ’χασε η καημένη
τα υπάρχοντά της όλα
τη φωλιά της ξαναχτίζει
στο χωριό τον Αϊ Νικόλα.

Άγονος, τραχύς ο τόπος
και οι ντόπιοι με αψάδα,
ξένη στην παλιά πατρίδα,
ξένη και μες στην Ελλάδα.

«Μητριά, η Ελλάδα, ή μάνα; »
είπε τότε η προγιαγιά μου
και τα λόγια στόμα-στόμα
έφτασαν ως τα παιδιά μου.

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΧΑΡΜΑΝΗ

Αφιερωμένο στον Τάσο Σούπαρη

Τα σκαλοπάτια ανέβηκα
χαρμάνης να φουμάρω
και το διπλό τον καϊμακλή
το λούγκο να γουστάρω.

Μα στα τραπέζια αντί να δω
τασάκια και τσακμάκια
βρήκα κομπολομπέγλερα,
λουλούδια σε βαζάκια.

Refrain
Πρώτο Φθινόπωρο χωρίς τσιγάρο
το πρώτο Σάββατο δίχως καπνό
εγώ που κάπνιζα σαν το φουγάρο
στο κομπολόι μου χάντρες μετρώ.

Της Σαλονίκης ο ουρανός
σήμερα βουρκωμένος
του Ιορδάνη ο τεκές
θαρρείς και είναι ξένος.

Μια τζούρα αν δεν τραβήξουμε
καπνός αν δε μυρίσει
το στέκι μας ξενέρωτο
ΚΑΠΗ θα καταντήσει.