ΟΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟΙ

Ο Γιάννης, ο Σπυρίδωνας
Γαζέτας, Μπαρμπαρούσης
οι τέσσερις εξέδραμαν
εκτός της πρωτευούσης.

Μπήκαν στο γρήγορο Renault
βάλανε ψαλμωδίες
και σ’ ένα μπλοκ σημείωναν
παλιές τους αμαρτίες.

Αφήσανε τη Λάρισα
και τη Θεσσαλονίκη
και χώθηκαν στο ιερό
του Άθω το μανίκι.

Ο Χρήστος έστειλε ευθύς
το μήνυμα στη Λίνα:
¨εδώ είν’ ο κήπος του Θεού,
της Παναγιάς τα κρίνα¨.

Είδανε σκήτες και μονές
κειμήλια σε κασόνες
και στάθηκαν γονατιστοί
μπροστά απ’ τις εικόνες.

Προσκύνησαν τα λείψανα
σκύψανε στις καμάρες
πήραν δυο λίτρα αγιασμό
και κάνανε γαργάρες.

Στο Βατοπέδι τον Ευφραίμ
είδαν στ’ αρχονταρίκι
συνέδραμαν στο έργο του
δίνοντας χαρτζιλίκι.

Γυρνώντας, απ’ το Κορδελιό
πέρασαν να με δούνε•
μου ’παν το δρόμο του Θεού
πλέον ακολουθούνε.

Όμως βαδίζαν μπατικά,
τη μέση είχαν γερμένη
μοιραίο επακόλουθο
του «σκύψτε ευλογημένοι».