ΤΟ ΔΑΚΡΥ ΤΗΣ ΣΟΦΙΑΣ

Απ’ τα γαλάζια μάτια σου
κύλισε ένα δάκρυ
κόκκινο, αίμα, και καυτό
και εμένα έκανε στάχτη.

Δεν ήταν δάκρυ έρωτα
δάκρυ για απιστία
ούτε γι’ αρρώστια ανίατη
ούτε και για κηδεία.

Μον’ ήταν για το άδικο•
δάκρυ χολή και πίκρα
γι’ αυτό το πισωγύρισμα
για του Λαού την ήττα.

Για οράματα ανεκπλήρωτα
πλάνα ματαιωμένα
για κόκκινα γαρίφαλα
στο χώμα μαδημένα.

Ξέρεις όμως τι σκέφτομαι
αγαπητή Σοφία
μια φράση που άφησε ο λαός
με τη θυμοσοφία.

Ότι του Ήλιου τον τροχό
ο αγώνας τον γυρίζει
μα έρχονται χρόνοι δίσεχτοι
κι απ’ το μηδέν αρχίζει.

Κι αν τώρα ο Ήλιος χάθηκε
και ζούμε μες στον πάγο
μπροστά είν’ οι Πρωτομαγιές
κι άλλα πολλά Σικάγο.
Άρης 4-3-2010