ΠΡΟΤΑΣΗ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ - - - - ΕΜΜΕΤΡΩΣ ΠΛΗΝ ΣΑΦΩΣ

Φίλες και φίλοι καθυστερήσαμε αρκετές μέρες μετά την εκδήλωση να επικοινωνήσουμε μαζί σας γιατί υπάρχει  ένα έλλειμα ενημέρωσης και προβολής αφού δεν φροντίσαμε για την φωτογραφική κάλυψη της εκδήλωσης*.

Στο διάστημα των επόμενων ημερών αυτό το κενό έσπευσαν να καλύψουν η Ζωή, η Έφη, η Αθηνά και η Γεωργία στέλνοντάς μας φωτογραφίες, είμαστε ευγνώμονες για τη βοήθειά τους.

Καθυστερημένα, λοιπόν, εκ μέρους όλων των συντελεστών, σας ευχαριστώ για την παρουσία σας και περισσότερο για τη διάθεσή σας να πάρει η εκδήλωση τα χαρακτηριστικά που είχαμε ονειρευτεί.

Δηλαδή παραβρέθηκαν μόνο όσες και όσοι ήθελαν να συμμετάσχουν σε μία πολιτιστική πρόταση και όχι να προσέλθουν από υποχρέωση ή για λόγους προβολής. Γι’ αυτό άλλωστε δεν αναγγέλθηκαν ¨επίσημοι¨, κατέχοντες τίτλους και αξιώματα, νυν, πρώην, τέως, επίδοξοι ….    

Γίναμε επομένως μία παρέα και η αίθουσα ¨ΜΕΛΙΝΑ ΜΕΡΚΟΥΡΗ¨ μετατράπηκε σε σύγχρονη μπουάτ.

Ακόμη και σήμερα που έχουν σβήσει τα φώτα της ράμπας δεχόμαστε τα συγκινητικά τηλεφωνήματα καθώς και τα μηνύματά σας.

Ξαναθυμίζω το απόσπασμα του ποιήματος του Γιάννη Ρίτσου από το ΚΑΠΝΙΣΜΕΝΟ ΤΣΟΥΚΑΛΙ:

¨Γιατί εμείς δεν τραγουδάμε για να ξεχωρίσουμε, αδελφέ μου, από τον κόσμο. Εμείς τραγουδάμε για να σμίξουμε τον κόσμο¨

Υγεία να έχουμε να ξανανταμώσουμε σε άλλες δράσεις πολιτισμού.

 

*η εκδήλωση βιντεοσκοπήθηκε ερασιτεχνικά και ελπίζουμε σύντομα θα ανέβει στο youtube, για να τη δουν οι φίλοι και οι φίλες που δεν μπόρεσαν να έρθουν.

 

https://agkidapress.gr/2023/03/24/%ce%b5%ce%bc%ce%bc%ce%ad%cf%84%cf%81%cf%89%cf%82-%cf%80%ce%bb%ce%b7%ce%bd-%cf%83%ce%b1%cf%86%cf%8e%cf%82-%cf%83%cf%84%ce%bf-%cf%80%ce%bf%ce%bb%ce%b9%cf%84%ce%b9%cf%83%ce%bc%cf%8c-%ce%ba/?fbclid=IwAR30Tx7wDwyc5kYNd0EkufqtSWILtS6PfEFBROtscwjeSkERxIIpM35yJNk

ΕΜΜΕΤΡΩΣ ΠΛΗΝ ΣΑΦΩΣ ΘΕΣΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 20-3-2023

 

Πολ. Κέντρο ¨ΜΕΛΙΝΑ  ΜΕΡΚΟΥΡΗ¨  Κατσαντώνη και Καραβαγγέλη 12

ΕΛΕΥΘΕΡΙΟ-ΚΟΡΔΕΛΙΟ στον 2ο όροφο, πάνω από το ΚΑΠΗ

ΓΕΝΕΘΛΙΑ, 8 ΜΑΡΤΙΟΥ-ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ

 Μια Κυριακή που η μάνα του έβραζε μακαρόνια

οκτώ(8) Μαρτίου, ακριβώς πριν 70 χρόνια,

 

την πιάσαν πόνοι και μετά σπάσανε τα νερά της

κι ύστερα ένας παίδαρος βγήκε απ’ την κοιλιά της.

 

Και όχι σκέτος παίδαρος, βαθμού με τόνο δέκα

κι η μέρα ήταν σημαντική∙ γιορτή για τη Γυναίκα.

 

Το σύμπαν όπως φαίνεται είχε συνωμοτήσει 

και για το τέλειο σμίξιμο είχε φροντίσει η φύση.

 

Ήταν κι ο κήπος γόνιμος και ο σπορεύς κιμπάρης

και βγήκε ο Βελισσάριος, ο κατά κόσμον Άρης.

 

Κι όταν έγινε έφηβος και άξιο παλικάρι

η λέξη άνδρας έγινε συνώνυμο του Άρη.

 

Μέσα στα κομμωτήρια για εκείνον συζητούσαν

στο λεύκωμα οι κοπελιές φωτογραφίες κολλούσαν.

 

Η Βουγιουκλάκη μάλωσε, γι’ αυτόν, με την Καρέζη

κι η Μακρυπούλια του ΄λεγε:  ¨γλυκό μου κιρκινέζι¨.

                                                                              

Χώρισε η Λόπεζ δυο φορές για τον μπαγάσα εκείνο

οι επιδόσεις του σαφώς πάνω απ’ τον Βαλεντίνο.

 

Στην καθ’ ημάς Ανατολή, σαν μέγας ¨Αναβάτης¨

τιμάται πλέον ως Άγιος, των γυναικών προστάτης.

 

Τότε από τον ύπνο μου, ξύπνησα ανωμάλως

κοιτάζω στον καθρέφτη μου και λέω: ¨εγώ είμαι ή άλλος;¨

 

Εγώ, στην όγδοη θα μπω δεκαετία τώρα

κι αυτοσαρκαζομαι έμμετρα για να περνά η ώρα.

 

Το εβδομήντα (70) θα γραφεί στην τούρτα, που να πάρει,

όμως το εξήντα εννιά  (69) πέρσι είχε άλλη χάρη.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ  ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΩΝ ΕΤΩΝ

http://arisbitsoris.blogspot.com/2021/03/blog-post.html

http://arisbitsoris.blogspot.com/2015/03/8-3-1953-8-3-2014.html

Η ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ- η ντροπή μας

Φεύγει ένας ντελιβεράς για την παραγγελία,

με GPS το μαγαζί ελέγχει την πορεία.

 

Ξέρει εν κινήσει αν βρίσκεται, αν έχει σταματήσει

αν πήγε στον προορισμό ή αν έχει αργήσει.

 

Σε μια οθόνη φωτεινή αναβοσβήνει στίγμα

η εφαρμογή τη διαδρομή δείχνει με νι και σίγμα.

Φεύγει το τρένο απ’ το σταθμό, πάει για Σαλονίκη

και ο σταθμάρχης στη φωτιά βάζει καφέ στο μπρίκι,

 

για να διαβάσει στον ντελβέ αν ο συρμός θα φτάσει

ή κάπου ενδιάμεσα το τρένο θα χαλάσει.

 

Μια καφετζού στη Λάρισα είπε ¨φωτιά θα πάρει,

ίσως αφού πρωτύτερα μετωπικά τρακάρει¨.

 

Μα ήταν ήδη μακριά η αμαξοστοιχία

στον Μαμωνά και στον Μολώχ τόσες ψυχές θυσία.

 

Από καιρό φαινότανε πως πάει εκεί το πράγμα

ότι αργά ή γρήγορα θα φτάναμε στο δράμα.

 

Τάχα μου εξυγιάνανε του ΟΣΕ τις αμαρτίες

κι ανάλαβαν ιδιωτικές ¨αγνές¨ πρωτοβουλίες.

 

Και κάθε τόσο χάλαγαν τα ¨σύγχρονα¨ τα τρένα

πότε από φώτα έμεναν και πότε από τα φρένα.

 

Οι υποδομές ανασφαλείς, επισκευές φτιασίδια 

και  μ’ ελλιπές προσωπικό ανασφαλή ταξίδια.

 

Αθήνα-Συμπρωτεύουσα τάχα τρεισήμισι ώρες 

καθυστερήσεις θύμιζαν του τρίτου κόσμου χώρες.

 

Λέω, σαν δεν ντρεπόμαστε μες στον αιώνα ετούτο

φεύγουν ζωές  αυξάνοντας των ¨άριστων¨ τον πλούτο.

 

Αυτή είναι η ανάπτυξη που τάζουν οι ταγοί μας

φτηνοδουλειές, κέρδη πολλά∙ ντροπή, λοιπόν, ντροπή μας.

 

Υ.Γ

Μέσα σ’ αυτό το μακελειό της ματωμένης Τρίτης

κι ένας δικός μας άνθρωπος, εκεί ήταν ο Δημήτρης.

 

Απ’ τη Μπαμπίνη και αυτός αλλά και ανιψιός μου,

σαν σκέφτομαι τα νιάτα του φουντώνει ο θυμός μου.

 

Ήταν ο μηχανοδηγός στην μια αμαξοστοιχία

κι έφυγε πάνω στον ανθό, στην τρίτη δεκαετία.

 

Το αίμα του, τού Πηνειού κοκκίνησε την κοίτη.

Να σε σκεπάσει πούπουλο, χώμα ελαφρύ, Δημήτρη.