Τα ¨Αντιερωτικά remedia¨ (Remendia amoris) του Οβίδιου ............αποσπάσματα

 

Τα ¨Αντιερωτικά remedia¨ (Remendia amoris), ή τα αντιφάρμακα του έρωτα ή τα ερωτικά αντιφάρμακα ή τα αντίδοτα του έρωτα όπως αποδόθηκε ο τίτλος από τους αντίστοιχους μεταφραστές, που εκδόθηκε κατά πάσα πιθανότητα στα μέσα του 1^ου αιώνα μ.Χ. συμπληρώνουν την τριλογία των ερωτικών ποιημάτων του Οβίδιου.

Σ’ αυτό το έργο ο ποιητής ασχολείται με τους παθολογικά ερωτευμένους, τους κολλημένους, τους εγκλωβισμένους σε αδιέξοδες σχέσεις. Άλλωστε και τα ρεμέντια του είναι απλώς ¨παρηγοριά στον άρρωστο¨, αφού γνωρίζει πολύ καλά ότι ο άνθρωπος είναι αδύναμος και ανυπεράσπιστος στην ορμή του φτερωτού θεού. Απλώς του δίνει κουράγιο, αφού σ’ αυτές τις περιπτώσεις γιατρός είναι ο χρόνος που ίσως φέρει τη λησμονιά.

Ο Οβίδιος μας παραδίδει ένα πνευματώδες και ανάλαφρο ποίημα στο οποίο επινοεί και προτείνει τεχνάσματα για την απαγκίστρωση του ασθενούς απ’ τα δεσμά του έρωτα ώστε ελεύθερος πια να ανοίξει πανιά για καινούργια ερωτικά ταξίδια.

Ξεφεύγοντας από τον παραδοσιακό δεκαπεντασύλλαβο με τον οποίο, κυρίως, καταγίνομαι, χρησιμοποιώντας διαφορετική μετρική τόλμησα να αποδώσω εμμέτρως, ελεύθερα, τα Remedia.

ΠΡΟΟΙΜΙΟ

 

Απατημένοι νέοι, στις διδαχές,

που τώρα θα σας δώσω, δώστε βάση

-που ’χετε απ’ την αγάπη προδοθεί

κι η πίκρα στην καρδιά έχει φωλιάσει-.

……………………………………………

…………………………………………………

 

Ένα από τα αντιφάρμακα που προτείνει είναι η φυγή.

 

……………………………..

Όσο ισχυρά κι αν είναι τα δεσμά

που σε κρατούν σ’ αυτόν εδώ τον τόπο

να φύγεις για ταξίδια μακρινά,

σκαρφίσου οπωσδήποτε έναν τρόπο,

το ξέρω είναι αλήθεια πως θα κλαίς

για εκείνη που θα έχεις πίσω αφήσει,

το πόδι σου στη στράτα της φυγής,

πολλές φορές στο χώμα θα κολλήσει

αρνούμενο να φύγει προς τα μπρος,

εσύ, όμως, δεν πρέπει να δειλιάσεις,

τα δόντια σφίξε, πάρε αναπνοή,

τα πόδια σου να τρέξουν ν’ αναγκάσεις.

Μη σκέφτεσαι να πιάσουν οι βροχές

και σε γιορτές να μην καθυστερήσεις

της διαδρομής τα μίλια μη μετράς

κι όσα σου μένουν μην τα υπολογίσεις,

πλαστά εμπόδια κι αναβολές

κι η σκέψη σου στη Ρώμη που αφήνεις

είναι βαρίδια, άγκυρες βαριές,

όμως, εσύ θα πρέπει να επιμείνεις.

Μονάχα φύγε, φύγε απ’ τον εχθρό,

τον Πάρθο η φυγή τον είχε σώσει,

το πρόγραμμα αναπόφευκτα σκληρό,

μα απ’ τα βάσανα θα σε γλιτώσει.

Λέει το ρητό: ¨αν θες να γιατρευτείς

μεγάλους πόνους πρέπει να περάσεις¨

κι εγώ παθός, στερήθηκα πολλά,

μα άντεξα τις δύσκολες τις φάσεις•

για να το γιάνεις πάλι το κορμί

θα διέλθεις δια πυρός και δια σιδήρου

σταγόνα δε θα πιείς όσο αν διψάς,

υπομονή θα έχεις καλογήρου.

Αξίζει το κορμί να υποστεί

θυσίες που θα σώσουνε το πνεύμα

για να μπορεί μετά να αντισταθεί

σε μιας γυναίκας δολερής το νεύμα.

Στην τέχνη μου είναι δύσκολη η αρχή

και πράγματι αν αντέξεις είναι άθλος,

το βόδι αν πρωτομπαίνει στο ζυγό

τινάζεται και σείεται ο στάβλος

στο άλογο καινούργιος χαλινός

στο δέρμα του σημάδια θα αφήσει•

η απώλεια των Εφέστιων θεών

κι εσένα νε πολύ θα σου στοιχίσει,

όχι η εστία η ίδια ακριβώς,

της γκόμενας  η ανάμνηση, ο μαγνήτης

μα όταν αλαργέψεις αρκετά

δε θα ’χει τόση έλξη η βαρύτης.

Θα ξεχαστείς με νέες συντροφιές,

καινούργια μέρη θα σε γοητεύσουν

όμως, δε φτάνει απλώς μία φυγή,

πρέπει οι διακοπές να διαρκέσουν,

ωσότου απ’ αυτή την πυρκαγιά

η στάχτη μόνο να  ’χει απομείνει

μα αν τύχη και βιαστείς να ’ρθείς,

πριν την ξεχάσεις εντελώς εκείνη

σε περιμένει ο έρως στη γωνιά

και θα ξεσπάσει επάνω σου με μένος

κι όσο κι αν είχες λείψει μακριά,

πιότερο θα γυρίσεις φουντωμένος

και ο προσωρινός ξενιτεμός

θα επιδεινώσει την ασθένειά σου

κι εκεί που είχες πάει για μαλλί

θα έχεις χάσει όλα τα μαλλιά σου.

……………………………………………………….

………………………………………………………….

ο Φίλος, ο Γιατρός, ο Άνθρωπος - - - - - - - - όλα με κεφαλαία

ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΙΩΡΓΟ ΚΑΡΑΚΑΤΣΑΝΗ

Η Άνω Πόλη σείστηκε, ραγίσανε τα Κάστρα

σκοτείνιασε ο ουρανός και θάμπωσαν τα άστρα.

 Η βάρκα στην Ιερισσό έσπασε τα κουπιά της

μιας γλαροπούλας μαύρισαν τα άσπρα τα φτερά της.

 Της Επταλόφου ο πλάτανος μαδάει φύλλο-φύλλο

κλαίει για τον προστάτη του, τον πιο πιστό του φίλο.

 Τα δάκρυα κυλίσανε επάνω στο πατάρι

οι φίλοι αμίλητοι, σκυφτοί γι' αυτό το παλικάρι,

 που σε αγώνα άνισο αλλά με πάλη αντρίκεια

δεν έδωσε δικαίωμα στο χάρο για επινίκια.

 Στο επάγγελμα ήταν γιατρός, στο χόμπι φωτογράφος

αγνή ψυχή, ακέραιος, με τις αρχές του βράχος.

 Αφήνει πίσω τη Φιλιώ, δυο παιδιά κι εγγόνια

αδύνατο να ξεχαστεί εκείνος μες στα χρόνια.

 Καλό ταξίδι, φίλε μας, Γιώργο Καρακατσάνη

ν' αναπαυτεί η ψυχούλα σου σ' απάνεμο λιμάνι.

                                   17-10-2021 

Στο περελθόν είχα γράψει για την οικολογική του ευαισθησία και για τη συμβολή στη διάσωση του πλάτανου που βρίσκεται στα όρια των Δήμων Θεσσαλονίκης και Αμπεληκήπων-Μενεμένης πίσω από τον Σ.Σταθμό.

Ο  ΠΛΑΤΑΝΟΣ

 Στα δέντρα επάνω τα πουλιά χτίζουνε τη φωλιά τους

κι οι γάτες ανεβαίνουνε με άδεια την κοιλιά τους.

Και στους κορμούς οι σκίουροι μα και οι μπαμπουίνοι

μα κι ο Ταρζάν ανέβαινε την εποχή εκείνη.

 Σε ένα δέντρο ανέβηκε και ο Καρακατσάνης

όχι, δεν ήταν κυνηγός μα ούτε και τσομπάνης.

Ανέβηκε ως ακτιβιστής τον πλάτανο να σώσει

προτού του Δήμου ερπύστρια να τον ισοπεδώσει.

 Άνδρες κατέφτασαν των ΜΑΤ με κράνη και με μπότες

μα του συμπαραστάθηκαν οι Αμπελοκηπιώτες.

 Έτσι το δέντρο σώθηκε, θεριεύει και ψηλώνει

κι οι οικολόγοι απέκτησαν έναν Κολοκοτρώνη.

Μα η ιστορία προσπερνά αυτά τα ντοκουμέντα

και μνημονεύει μόνο αυτούς που ρίχνουνε τσιμέντα.

Εμείς καμάρι το ’χουμε απάνω στο πατάρι

που είναι στην παρέα μας αυτό το παλικάρι.

 Χρέος μας είναι, το λοιπόν, μία τιμή για εκείνον

αφού εναντιώθηκε σε εξουσία κρετίνων.

 Πλάκα πρέπει να στήσουμε κάτω απ’ το πλατάνι·

πάνω να γράφει: ¨ΠΛΑΤΑΝΟΣ ΓΙΩΡΓΟΥ  ΚΑΡΑΚΑΤΣΑΝΗ¨.

18-12-2010

Επίσης στους παρακάτω στίχους ένας από τους γιατρούς των οποίων σφίγγω το χέρι είναι και ο Γίώργος.

ΓΙΑΤΡΟΙ  ΚΑΙ ΑΓΙΟΓΔΥΤΕΣ

Υπάρχουν δυο ειδών γιατροί, άνθρωποι κι αγιογδύτες

αυτοί που την ιατρική ασκούν ως Σαμαρείτες,

 κι εκείνοι που σπουδάσανε να κάνουν περιουσίες∙

δυο κόσμοι διαφορετικοί, μ’ άλλες φιλοσοφίες.

Οι πρώτοι είναι οι πιο πολλοί, οι άλλοι μειοψηφία

μα είναι όμως ικανοί να βγάλουν δυσωδία.

Κι έτσι μαζί με τα χλωρά καίγονται και τα άνθη

και η μουτζούρα  κάθεται πάνω από την άχνη.

Σφίγγω το χέρι στους πολλούς, τους είδα πως δουλεύουν

που σε συνθήκες δύσκολες συνάνθρωπους γιατρεύουν.

Στους άλλους που τους δυσφημούν, ψυχρά τους λέω στη μούρη:

¨στον πισινό να βάλουνε του Μίδα το μασούρι¨.

24-11-2014

Και τέλος ένα απόσπασμα που αναφέρεται στο τραγουδιστικό ταλέντο του Γιώργου. Ουζερί ¨ΠΟΛΙΤΙΚΟ¨,

δίπλα του στον τζουρά ο Βαγγέλης Καπράλος

.......……………………………….

………………………………........

Φάγανε, ήπιαν, κι είπανε

της τάβλας τα τραγούδια

χαρτοπετσέτες πέφτανε

σαν να 'τανε λουλούδια.

 

Κι άλλο ταλέντο έβγαλε

η λέσχη  του Ιορδάνη

τραγουδιστή περίφημο:

Γιώργο Καρακατσάνη.

………………………………………….

………………………………………….

11/12-11-2011

 

TO FACEBOOK ΕΠΑΘΕ BLACK OUT

 

Έπεσε χτες το facebook, σκασίλα μου μεγάλη

η γνώμη μου, όμως, δε μετρά∙  αμέτρητοι είναι οι άλλοι.

 

Βγήκε απ’ το κομμωτήριο ¨hair style¨ στην Αθήνα

και μια σέλφι τράβηξε χαρούμενη η Κατίνα.

 

Προσπάθησε σε νέο προφίλ την κόμη να ποστάρει

μα έλα που το facebook είχε, όπως λεν, κρασάρει.

 

Μέσα στα νεύρα της γιατί like δεν παίρνει η selfi

χτυπούσε το ακριβό smart phone στο γόνατο σαν ντέφι.

 

Επίσης μες στον πανικό ο Μήτσος κι η Μαρία

που χρόνια ταλανίζονται από την ανεργία.

 

Μα είναι άκρως ενεργοί στο facebook κι οι δυο τους

φλερτάρουν με τα face news, ξεχνάνε τον καημό τους.

 

Κι ο Όμηρος, ο έφηβος, ¨τα πήρε στο κρανίο¨

δεν έφτασε το μήνυμα στο διπλανό θρανίο.

 

Έπεσε χτες το facebook που πλέον μας ορίζει

που αντί να ενεργοποιεί, μάλλον αποκοιμίζει.