ΘΑ ΣΚΥΨΕΙ ΚΙ ΑΛΛΟ Ο ΡΑΓΙΑΣ;;;;

 

Αυτές τις μέρες είμαστε θαλασσοαλατισμένοι

και άλλοι σαν αφρικανοί, κατράμι, μαυρισμένοι.

Όμως τα καθαρά νερά σε λίγο δε θα υπάρχουν

αν οι ιχθυοεισβολείς τον τόπο αυτό θα άρχουν.

Τις παραλίες με κλωβούς τεράστιους θα γεμίσουν

κι εμάς απ' το Ξηρόμερο, μοιραία, θα εξορίσουν.

Διότι αυγατίζοντας τα εισοδήματά τους

ως προίκα εδώ θ' αφήνουνε τα ψαροκόπρανά τους.

Το ιώδιο τη θέση του θ' αφήσει στη φορμόλη ·

γι' αυτό, πολύ προσεκτικά, σκεφτείτε όλες κι όλοι.

Θέλουμε γη και θάλασσα να υπερασπισυούμε;

Πρέπει γι' αγώνες δύσκολους να ανασκουμπωθούμε.

Μα με συλλογικότητα κερδίζονται οι αγώνες

και με πολίτες ενεργούς, όχι στις πολυθρόνες.

Στις 16 του μηνός θα γίνει μια πορεία

παρόντες όλοι να 'μαστε στη διαμαρτυρία.

Μια παροιμία λαϊκή είναι καταγραμμένη

λέει: ¨όσο σκύβει ο ραγιάς βαθύτερα του μπαίνει¨.

https://xiromeronews.blogspot.com/2021/08/blog-post_576.html#more

ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΑΡΔΗΣ ο Μαχαλιώτης

Μικαέλλα και Βαγγέλη σας ευχαριστώ

ήταν μια υπέροχη βραδιά.

Η παρουσία σας συνέβαλε ώστε να ανεβεί ψηλά

ο πήχης του πολιτισμού στο Ξηρόμερο.

Ήταν δροσερή η νύχτα

με εξαίσια μουσική,

ταξιδέψανε οι νότες

κι έφτασαν ως τον Βαρδή.

Στην κιθάρα ο Βαγγέλης

και στο πιάνο η Μικαέλλα

οι φωνές τους όλο γλύκα

ήταν μόσχος και κανέλα.

Έστρεψα ψηλά το βλέμμα

σ' ένα άστρο λαμπερό

το χαμόγελο του Γιώργου

φώτιζε τον ουρανό.

Φωτογραφίες: Σπ. Μπενέκος

https://mpampiini.blogspot.com/2021/08/blog-post_89.html

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΓΙΩΡΓΟ ΒΑΡΔΗ

 

ΕΚΔΗΛΩΣΗ: ΕΜΜΕΤΡΩΣ ΠΛΗΝ ΣΑΦΩΣ

 

Φίλοι μου, σας ευχαριστώ, για την παρουσία σας στην εκδήλωση ¨ΕΜΜΕΤΡΩΣ ΠΛΗΝ ΣΑΦΩΣ¨ που διοργάνωσε το Ν.Π.Δ.Δ. του Δήμου Ξηρομέρου.

Επίσης ευχαριστώ τις εκδόσεις ΤΑΔΕ ΕΦΗ και ΑΠΟΣΤΑΚΤΗΡΙΟ καθώς και το βιλιοπωλείο ΒΙΒΛΙΟΔΡΟΜΙΟ.

Διευκρίνηση: οι εκδόσεις ΗΡΟΔΟΤΟΣ δεν ανταποκρίθηκαν στις υποχρεώσεις τους.

φωτο: Σπύρος Μπενέκος-Βασίλης Πολύζος

https://mpampiini.blogspot.com/2021/08/blog-post_3.html

ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΕΚΠΕΜΠΕΙ SOS ΕΜΜΕΤΡΩΣ ΠΛΗΝ ΣΑΦΩΣ

 

ΤΡΙΑ ΣΤΙΧΟΥΡΓΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ

1 Από το βιβλίο : Ο Ανήλιαγος και άλλα ιστορήματα

ΕΝΑΣ  ΜΥΘΟΣ

Θα σας πω για ένα μύθο απ’ τους χρόνους τους παλιούς

που πιστεύω πάει γάντι στους μοντέρνους μας καιρούς.

Πριν από χιλιάδες χρόνια ένας από τους θεούς

ενυμφεύθη την καλή του και απέκτησε τρεις γιους.

Ήτανε ο Αχελώος, Άραχθος και Πηνειός

και ο τρίτος απ’ τα τέκνα ήτο ο άσωτος υιός.

Μα για χάρη του ασώτου λέει μια παραβολή

και ο σιτευτός ο μόσχος οδηγείται στη σφαγή.

Και μια άλλη παροιμία στο δικό μου το χωριό:

του τεμπέλη το καρβέλι και διπλό και εκλεκτό.

Έτσι της περιουσίας πήρε εκείνος τον αφρό

και οι συνετοί οι δύο μειωμένο μερτικό.

Σπάταλος όμως και πάλι όπως πάντα ο Πηνειός

ασυλλόγιστα σκορπούσε του πατέρα του το βιος.

Κι όταν είδε πως οι άλλοι έχουν φτιάξει προκοπή

ζήτησε απ΄ τον Αχελώο να του κάνει εκτροπή.

Όταν όμως οι ασωτίες είναι κατά συρροήν

και το δις πια έχει γίνει πολλαπλώς εξαμαρτείν,

τότε σε αποκληρώνουν αδερφοί και συγγενείς

και πορεύεσαι πια μόνος στο ταξίδι της ζωής.

Κι έτσι ο Πηνειός που τσίπα δεν διαθέτει και ντροπές

όπως έστρωσε ας πλαγιάσει με ονείρων εκτροπές.

2 Από το βιβλίο: ΠΛΑΝΟΔΙΟΙ ΣΤΙΧΟΙ

ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ

Ξανά αποδειχτήκαμε ο αδύναμος ο κρίκος

και πάλι μας στριμώξανε ή κάνω λάθος μήπως;

Τη θάλασσά μας που ήτανε πιο καθαρή απ’ όλες

θέλουν να δηλητηριάσουνε με εμβόλια και φορμόλες.

Μεθοδικά απ’ το παρελθόν θολώνανε το τζάμι 

τώρα πάνε να κάνουνε τη θάλασσα κατράμι.

Και την παρθένα τη στεριά με τα περίσσια κάλλη

με προοπτική ο ήπιος ο τουρισμός να θάλλει,

κάποιοι άλλοι που χωρίς εμάς για εμάς αποφασίζουν

κρανίου τόπος να γενεί τη γη μας προορίζουν.

Μα αξίζει το Ξηρόμερο στο βούρκο να βουλιάξει

για κέρδη πολυεθνικών, για την απάνω τάξη;

Νομίζω το ποτήρι πια πως έχει ξεχειλίσει

κι είναι αφορμή η Π.Ο.Α.Υ. όλους μας να αφυπνίσει.

Κανείς μη μείνει αδρανής, κανείς να μην κιοτέψει

εν τη ενώσει είν’ η ισχύς, αρκεί να το πιστέψει,

ότι ο λαός στον τόπο του αφέντης να ’ναι πρέπει

και σε φυγή τους δόλιους επίβουλους να τρέπει.

Και βλέπω ότι ευνοϊκή είναι η συγκυρία

αφού απ’ όλες τις πλευρές υπάρχει ομοθυμία.

Δίπλα απ’ την επιτροπή όλοι να συνταχτούμε

και στους ιχθυοεισβολείς ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ να πούμε.

3 Από το βιβλίο: ΦΕΡΕΔΩΡΟΙ  ΔΑΝΑΟΙ

Τραγούδι

Πρώτα έστελνε η Κασκάρκα χάδια αύρας αλμυρά

κι ο καρντάσης ο Βαρδάρης τα λεβέντικα φιλιά.

Τώρα απ’ τις καμινάδες βγαίνουν γλώσσες μοχθηρές

και απόβλητα λιμνάζουν σε υγρές χωματερές.

Τους καπνούς πώς να τους διώξω

για να βρω τον ουρανό

το πολύχρωμό του τόξο

ν’ ανατέλλει να το δω.

Εδώ που ’στηναν παγίδες, δίχτυα, ξόβεργες, θηλιές

δε θα βρεις φτερά τρυγόνας κι ωδικών πτηνών φωλιές

μα εκείνες τις ταμπέλες με τη νεκροκεφαλή

και βυτία που βυζαίνουν από μάνικας θηλή.

Τι παιδιά να μεγαλώσω

με χτικιάρη ουρανό

και τι γάλα να του δώσω

στέρφο το βυζί, πικρό.

Κάρπιζαν εδώ αμπέλια με σταφύλια ζουμερά

και πιο πέρα οι μπαξέδες, περιβόλια, σιτηρά

τώρα φύτεψαν βαρέλια σαν στρατιώτες σε σειρές

που περίφραξη τα ζώνει με μεταλλικές αιχμές.

Σύννεφα δεν έχει έξω

μα δε βλέπω ουρανό

και τα χείλη πώς να βρέξω

έχει οκτάνια το νερό.

ΑΠΟΨΕ 20.45 ΔΕΥΤΕΡΑ 2-8-2021 ΕΜΜΕΤΡΩΣ ΠΛΗΝ ΣΑΦΩΣ

 

 

ΟΙ ΔΥΟ ΠΟΝΤΙΕΣ

Δυο Πόντιες, φίλες καρδιακές απ’ το χωριό

που ορκιστήκανε ποτέ μη χωριστούνε

-μαζί μεγάλωσαν, μαζί και στο σχολειό-

η τύχη το ’φερε μαζί να παντρευτούνε.

Μετά τρεις μήνες συναντήθηκαν ξανά

τα σχετικά να πουν του έγγαμου του βίου

ν’ ανοίξει πάλι η μια στην άλλη την καρδιά

σαν τότε που ήτανε μαθήτριες σχολείου.

Λέει η Παρθένα: «πήρα εγώ κουβαλητή

δουλεφταρά μα και στο σπίτι νοικοκύρη

αυτός μου πλένει και μου φτιάχνει το φαΐ

λες και με έχει μες στο σπίτι μουσαφίρη.

Μα είναι και κάτι που κρατάω μυστικό

που δε μ’ αφήνει τις βραδιές να κλείσω μάτι

μόνο σ’ εσένα, φιλενάδα, θα το πω

είναι ανύπαρκτος απάνω στο κρεβάτι».

Παίρνει το λόγο η Συμέλα κατηφής:

«εγώ έχω πάρει αχαΐρευτο, τεμπέλη

μα στο κρεβάτι είναι πάντα συνεπής

κι ένα κορμί σαν τον Ερμή του Πραξιτέλη».

«Έχουμε πρόβλημα στο γάμο μας κι οι δυο»

είπανε τότε οι κολλητές μας ταυτοχρόνως

«ας βρει μια λύση το μυαλό το θηλυκό,

λύση που να ’ναι εφικτή, μα και συντόμως».

«Το βρήκα» λέει η Παρθένα στη στιγμή

«και θα σου πω τώρα αμέσως ντο θα φτάμε:

στο σπίτι θα ’ρχεσαι για λάτρα, για φαΐ

και στο δικό σου εγώ τις νύχτες να κοιμάμαι».