ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΘΕΑΤΡΟΥ και η Λυσιστράτη

 

    Σήμερα 27 Μαρτίου γιορτάζουμε την  Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου και είναι ευτυχής, για μένα, συγκυρία γιατί αυτές τις μέρες κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις ΑΠΟΣΤΑΚΤΗΡΙΟ το βιβλίο μου ¨Ο Αριστοφάνης με …. άλλα λόγια¨ όπου με τον δικό μου τρόπο αποδίδω έμμετρα τις κωμωδίες του αρχαίου σατιρικού ποιητή, Νεφέλες, Λυσιστράτη και Πλούτος.

Ένα δείγμα είναι η παρακάτω πρώτη σκηνή  από τη Λυσιστράτη.

ΣΚΗΝΗ  Α

Αθήνα 411 π. Χ. στο βάθος η Ακρόπολη. Η Λυσιστράτη πηγαινοέρχεται ανυπόμονη.

 

ΛΥΣΙΣΤΡΑΤΗ

Αν ήταν τίποτε πομπές, γιορτές και πανηγύρια

θα έσπευδαν, θα πήδαγαν από τα παραθύρια.

Και τώρα που τις κάλεσα για θέματα ευθύνης

πολύ βαρύ τις πλάκωσε το πάπλωμα της κλίνης.

Α! να τη μια που έρχεται. Καλώς την Καυλονίκη

μόλις ετοιμαζόμουνα να ρίξω μπινελίκι.

 

(κάνει την εμφάνισή της η Καλονίκη)

 

ΚΑΛΟΝΙΚΗ

Πάντοτε τα προσόντα μου στο όνομά μου βάζεις

μα Καλονίκη λέγομαι κι έτσι να με φωνάζεις.

Όμως γιατί η ταραχή και τα ’χεις βάψει σκούρα;

Γιατί την τόση σου ομορφιά σκέπασε η σκοτούρα;

ΛΥΣΙΣΤΡΑΤΗ

Πικραίνομαι πολύ για μας, για τις γυναίκες όλες

που οι άντρες μας συκοφαντούν πως είμαστε καριόλες.

ΚΑΛΟΝΙΚΗ

Και δε νομίζω άδικο να έχουν μα το Δία.

ΛΥΣΙΣΤΡΑΤΗ

Δε λέω, μα ’χουν και μυαλό εκτός απ’ τα αιδοία.

Όμως τρέχουν ζητήματα κι αυτές δε συγκινούνται∙

τον έχουν πάρει φαίνεται, θέλω να πω κοιμούνται.

ΚΑΛΟΝΙΚΗ

Θα ’ρθουν, μα έχουνε δουλειές, μωρά για να θηλάσουν

άντρες να τους τα ξύσουνε και το φαΐ να βράσουν.

ΛΥΣΙΣΤΡΑΤΗ

Αυτά είναι ασήμαντα, εδώ είναι τα μεγάλα.

ΚΑΛΟΝΙΚΗ

Μεγάλα είπες; Και χοντρά; Μιλάμε για καβάλα;

ΛΥΣΙΣΤΡΑΤΗ

Ο νους σου είναι στο κεχρί, λοιπόν καμία σχέση,

η Ελλάς χωλαίνει και η γυνή πρέπει να πάρει θέση.

ΚΑΛΟΝΙΚΗ

Ρε τη ρημάδα τη ζωή, κοίτα πως τα ’χει φέρει

να κρέμεται η πατρίδα μας στο γυναικείο χαμπέρι.

ΛΥΣΙΣΤΡΑΤΗ

Αν έρθουμε στα πράματα, πάρουμε τα κουμάντα

το γέλιο θα ’ναι μόνιμο στα χείλη μας για πάντα.

Για αδικοχαμένο γιο,  μάνα δε θα πενθήσει

κι οι θηλυκές θα τη χαρούν τη γυναικεία φύση.

 

(εισέρχεται η Μυρρίνη)

 

ΜΥΡΡΙΝΗ

Μήπως για το συνέδριο αργήσαμε κομμάτι;

Σε βλέπω κάπως, δε μιλάς, θύμωσες Λυσιστράτη;

ΛΥΣΙΣΤΡΑΤΗ

Μυρρίνη πας φιρί-φιρί να σε ξεχέσω τώρα

για τόσο θέμα σοβαρό κι έρχεσαι τέτοια ώρα;

ΜΥΡΡΙΝΗ

Έψαχνα το στριγγάκι μου να βρω μέσα στη νύχτα

μ’ αν είναι τόσο σοβαρό μίλα επιτέλους ρίχτα.

ΛΥΣΙΣΤΡΑΤΗ

Θα περιμένω να ’ρθουνε κι άλλες απ’ άλλα μέρη.

ΜΥΡΡΙΝΗ

Να η Λαμπιτώ, με το σφιχτό, εκ Σπάρτης, κωλομέρι.

 

(η Λαμπιτώ εμφανίζεται μαζί με άλλες δυο κοπέλες)

 

ΛΥΣΙΣΤΡΑΤΗ

Καλώς το πρώτο το κορμί από την Λακωνία

εσύ και ταύρο ανήμερο τον στέλνεις με τη μία.

ΛΑΜΠΙΤΩ

Είναι γνωστό οι Σπαρτιάτισσες γυμνάζουν τα κορμιά τους

ενώ στις άλλες περιοχές ξύνουνε τα … μεριά τους.

ΛΥΣΙΣΤΡΑΤΗ (θωπεύει το στήθος της Λαμπιτώς)

Αλλά και τα βυζάκια σου έχουν περίσσια χάρη.

ΛΑΜΠΙΤΩ

Ρε σεις με πασπατεύετε λες κι είμαι εγώ σφαχτάρι.

ΛΥΣΙΣΤΡΑΤΗ

Και η μικρή ποια είναι αυτή, βλέπω … το πάει το γράμμα.

ΛΑΜΠΙΤΩ

Εκ Βοιωτίας αρχόντισσα κι έχει βαρβάτο πράμα.

ΛΥΣΙΣΤΡΑΤΗ

Η Θήβα έχει όμορφες κι η Λειβαδιά αφράτες

και όλες στο χωράφι τους καλλιεργούν … πατάτες.

Κι η άλλη ποια είναι πίσω της;

ΛΑΜΠΙΤΩ

 Κορίνθια  παρθένα.

ΛΥΣΙΣΤΡΑΤΗ

Έμπροσθεν γιατί όπισθεν, αχ! μπάρμπα δωσ’ και μένα.

ΛΑΜΠΙΤΩ

Γι’ αυτό μας κάλεσες εδώ ρε Λυσιστράτη εντέλει

για να σου πει η κάθε μια αν πνίγει το κουνέλι;

ΛΥΣΙΣΤΡΑΤΗ

Προτού σας πω το σχέδιο πρώτα θα σας ρωτήσω:

¨τώρα που οι άντρες πολεμούν κι εσείς μένετε πίσω,

δεν τον επιθυμήσατε, κορίτσια, τον μαρκάλο;

Αν πείτε όχι, ψέματα θα είναι δίχως άλλο¨.

ΚΑΛΟΝΙΚΗ

Εμένανε ο σύνευνος είναι μακριά στη Θράκη

κι ετούτο το χαμπέρι μου το τρώει το σαράκι.

ΜΥΡΡΙΝΗ

Και ο δικός μου έχει εφτά, μήνες σωστούς στην Πύλο

και σκούριασε αλάδωτη η φτερωτή στο μύλο.

ΛΑΜΠΙΤΩ

Κι εμένα μου ’ρθε βιαστικός προψές με δίωρη άδεια

ξεσπόρισε και μ’ άφησε χωρίς φιλιά και χάδια.

ΛΥΣΙΣΤΡΑΤΗ

Συμπέρασμα: ο πόλεμος ρήμαξε τα χαμπέρια

γιατί λοιπόν καθόμαστε με σταυρωμένα χέρια;

Θέλετε να τον παύσουμε, να λείψουνε οι μάχες

να μην ξανακοιμόμαστε τα βράδια εμείς μονάχες;

ΚΑΛΟΝΙΚΗ

Και το ρωτάς; Θα πούλαγα για τούτο το βρακί μου.

ΛΑΜΠΙΤΩ

Μωρ’ στον Καιάδα θα ’μπαινα για ειρήνη μοναχή μου.

ΛΥΣΙΣΤΡΑΤΗ

Τότε αφού γουστάρετε όλες σας την ειρήνη

η κάθε μια στον άντρα της να πάψει να το δίνει.

Και ας μας τάζουν οι άντρες μας του κόσμου τα ελέη

εμείς θα αποκηρύξουμε τα πεινασμένα πέη.

 

(οι γυναίκες μουδιάζουν και πισωπατούν)

 

Ε! σεις, για πού το βάλατε, για ειρήνη εσείς δεν είστε;

λοιπόν θα κάνετε αποχή; Εμπρός αποφασίστε.

ΜΥΡΡΙΝΗ

Εκ πεποιθήσεως εγώ προς την ειρήνη γέρνω

μα δε με βλάπτει ο πόλεμος αν είναι να τον παίρνω.

ΚΑΛΟΝΙΚΗ

Κι εγώ το λέω, κώλωσα, στην αποχή δε στέργω

αν δω του αντρός μου τ’ όργανο το ξέρω εγώ το έργο.

ΛΥΣΙΣΤΡΑΤΗ

Ντροπή μας, μας κατηγορούν δίκαια στο φινάλε,

στις τραγωδίες μάς έχουνε μόνο για βάλε-βγάλε.

Μα έχω εγώ τη Λαμπιτώ σύμμαχο στο πλευρό μου

 

(απευθυνόμενη στη Λαμπιτώ)

 

θα δώσεις ψήφο θετική σ’ αυτό το σχέδιό μου;

ΛΑΜΠΙΤΩ

Αφύσικο είναι η γυνή το πέος να αρνείται

μα η ειρήνη μ’ όλα αυτά θαρρώ πως προηγείται.

ΛΥΣΙΣΤΡΑΤΗ

Να μια γυναίκα αληθινή   (και προς την Καλονίκη)

Στρέξε κι εσύ φακλάνα.

ΚΑΛΟΝΙΚΗ

Κι αν πούμε ναι, ανέλυσε τα επόμενα τα πλάνα.

ΛΥΣΙΣΤΡΑΤΗ

Ακούστε με με προσοχή: ο άντρας  σπίτι μπαίνει

βλέπει γυναίκα ημίγυμνη και παρφουμαρισμένη.

Αν ξυρισμένο δε το δει, αμέσως θα λυσσάξει

και τη σκουληκαντέρα του κατάρτι θα τη σιάξει.

Μα όταν δουν πως καθεμιά ότι γι’ αυτούς δεν το ’χει

τότε να δεις, τον πόλεμο τον σταματούν ή όχι;

ΚΑΛΟΝΙΚΗ

Κι αν τότε αποπειραθούν αυτοί να μας βιάσουν;

ΛΥΣΙΣΤΡΑΤΗ

Άμα εμείς δε θέλουμε αυτοί δε θα χορτάσουν.

ΛΑΜΠΙΤΩ

Πες ότι θα τους πείσουμε τους άντρες να ειρηνεύσουν

οι Αθηναίοι οι τρελοί πώς θα συγκατανεύσουν;

ΛΥΣΙΣΤΡΑΤΗ

Για τούτο φίλη Λαμπιτώ καθόλου μη σε μέλει

θα πείσουμε όλο το λαό πόλεμο να μη θέλει.

ΛΑΜΠΙΤΩ

Ενόσω στην Ακρόπολη έχετε τόσο χρήμα

για ειρήνη βλέπω οι άντρες σας πως δε θα κάνουν βήμα.

ΛΥΣΙΣΤΡΑΤΗ

Μη βιάζεσαι κοπέλα μου, κάνε λιγάκι κράτει

ως και για την Ακρόπολη φρόντισε η Λυσιστράτη.

Έστειλα ήδη εκεί γριές τάχα για μια θυσία

και θα το κατακτήσουνε το κάστρο με τη μία.

ΛΑΜΠΙΤΩ

Εύγε σου Λυσιστράτη μου, έχεις μυαλό ξουράφι.

ΛΥΣΙΣΤΡΑΤΗ

Ελάτε να ορκιστούμε ευθύς, μην πάνε όλα στράφι.

Πάρτε μια κούπα με κρασί, σηκώστε τη επάνω

και αφού πιείτε μια γουλιά θα κάνετε ό,τι κάνω.

Στα λόγια που θα λέω εγώ κι εσείς θα ορκιστείτε,

τον όρκο που θα δώσουμε δεν θα τον παραβείτε.

 

(η Λυσιστράτη αρχίζει την απαγγελία του όρκου)

¨δε θα αφήσω άντρα εγώ να μου τον ακουμπήσει¨

(οι άλλες επαναλαμβάνουν)

¨δε θα αφήσω άντρα εγώ να μου τον ακουμπήσει¨

ΛΥΣΙΣΤΡΑΤΗ

¨κι ας πήρε άδεια απ’ το στρατό για να με καβαλήσει΄

(οι άλλες επαναλαμβάνουν)

¨κι ας πήρε άδεια απ’ το στρατό για να με καβαλήσει΄

ΛΥΣΙΣΤΡΑΤΗ

¨και ξαναμμένος αν χωθεί στο νυφικό κρεβάτι¨

(οι άλλες επαναλαμβάνουν)

¨και ξαναμμένος αν χωθεί στο νυφικό κρεβάτι¨

ΚΑΛΟΝΙΚΗ

Μου κόπηκαν τα γόνατα κακούργα Λυσιστράτη.

 

(η Λυσιστράτη κοιτάζει αγριεμένη την Καλονίκη και συνεχίζει)

ΛΥΣΙΣΤΡΑΤΗ

¨θα βάνω τις κολόνιες, θα βάνω τα στολίδια¨

(οι άλλες επαναλαμβάνουν)

¨θα βάνω τις κολόνιες, θα βάνω τα στολίδια¨

ΛΥΣΙΣΤΡΑΤΗ

¨και μες στο σπίτι θα περνώ χωρίς αντρός παιχνίδια¨

(οι άλλες επαναλαμβάνουν)

¨και μες στο σπίτι θα περνώ χωρίς αντρός παιχνίδια

ΛΥΣΙΣΤΡΑΤΗ

¨Δε θα αφήσω αρσενικό στα σκέλια μου να φτάνει

ούτε και οι πατούσες μου να βλέπουν το ταβάνι¨

(οι άλλες επαναλαμβάνουν)

¨Δε θα αφήσω αρσενικό στα σκέλια μου να φτάνει

ούτε και οι πατούσες μου να βλέπουν το ταβάνι¨

ΛΥΣΙΣΤΡΑΤΗ

¨μ’ αυτό το κόκκινο κρασί τον όρκο μου σφραγίζω

και αν τυχόν τον παραβώ να ζήσω δεν αξίζω¨

(οι άλλες επαναλαμβάνουν αλλά μασημένα  το δεύτερο στίχο)

¨μ’ αυτό το κόκκινο κρασί τον όρκο μου σφραγίζω

και αν τυχόν τον παραβώ να ζήσω δεν αξίζω¨

 

 (σηκώνουν τις κούπες για να πιούν)

 

ΛΥΣΙΣΤΡΑΤΗ

Μπράβο κορίτσια άξιες. Όχι όμως πάτο άσπρο

νηφάλιες πρέπει να ’μαστε ψηλά εκεί στο κάστρο.

ΛΑΜΠΙΤΩ

Κορίτσια ακούγονται κραυγές, τι λέτε να συμβαίνει;

ΛΥΣΙΣΤΡΑΤΗ

Απ’ την Ακρόπολη έρχονται που ’ναι κατειλημμένη.

Τράβα στη Σπάρτη Λαμπιτώ όλα να τα φροντίσεις

και όσα συμφωνήσαμε να πραγματοποιήσεις.

Εμπρός για την Ακρόπολη πάμε κι εμείς κουκλάρες

τις άλλες να βοηθήσουμε να βάλουν τις αμπάρες.

ΚΑΛΟΝΙΚΗ

Κι αν οι άντρες μας επιτεθούν;

ΛΥΣΙΣΤΡΑΤΗ

 Άφοβη στάσου μπρος τους,

ο όρκος μας πιο δυνατός είναι απ’ το θυμό τους.

Αν δε δεχτούν τους όρους μας, άμα δε συμφωνήσουν

οι πύλες της Ακρόπολης δεν πρόκειται ν’ ανοίξουν.

ΚΑΛΟΝΙΚΗ

Μα τη Θεά καλά τα λες, αλλιώς θα μας αξίζουν

απόλεμες και βρομερές να μας χαρακτηρίζουν

Φροντίζοντας να αξιοποιήσω το χρόνο του εγκλεισμού έχω ετοιμάσει σχεδόν άλλα δέκα βιβλία που θα εκδοθούν εντός του 2021 από διάφορους εκδοτικούς οίκους.

 

ΑΡΧΕΙΑΚΑ

 Με αφορμή την επέτειο για τα 200 χρόνια από την Επανάσταση του 1821.

Το έτος 1871 η 25η Μαρτίου αναβλήθηκε.

                                                                            ΦΕΚ 15

Όμως το ΦΕΚ 18 διορθώνει την ημερομηνία εορτασμού, μεταφέρεται την ημέρα που ο βασιλιάς έχει την ονομαστική του εορτή.

Περί σημαίας

Στις 15 Μαρτίου 1822 εκδόθηκε η απόφαση 540 του εκτελεστικού, υπογεγραμμένη από τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο, πρόεδρο του. Το διάταγμα όριζε για τις σημαίες ότι:

α) των μεν κατά γην δυνάμεων η σημαία, σχήματος τετραγώνου, θα είχεν εμβαδόν κυανούν, το οποίο θα διηρείτο εις τέσσαρα ίσα τμήματα από άκρων έως άκρων του εμβαδού

β) η δε κατά θάλασσαν σημαία θα ήτο διττή' μία διά τα πολεμικά και άλλη διά τα εμπορικά πλοία. Και της μεν διά τα πολεμικά πλοία το εμβαδόν θα διηρείτο ες εννέα οριζόντια παραλληλόγραμμα, παραμειβομένων εις αυτά των χρωμάτων λευκού και κυανού' εις την άνω δε προς τα έσω γωνίαν τούτου του εμβαδού εσχηματίζετο τετράγωνον κυανόχρουν, διηρημένον εν τω μέσω δι' ενός σταυρού λευκοχρόου. Της δε διά τα εμπορικά πλοία διωρισμένης το εμβαδό θα ήτο κυανούν' εις την άνω προς τα έσω γωνίαν τούτου του εμβαδού εσχηματίζετο ωσαύτως τετράγωνον λευκόχρουν και διηρημένον εν τω μέσω δι' ενός σταυρού κυανοχρόου.

    Το 1833 ΦΕΚ 21 (στα ελληνικά και στα γερμανικά) καθόριζε τον τύπο των πολεμικών σημαιών. 

Ο Νόμος 851/21-12-1978 (ΦΕΚ 233 τ. Α΄) «Περί εθνικής Σημαίας, των Πολεμικών Σημαιών καί του Διακριτικού Σήματος τού Προέδρου τής Δημοκρατίας» καθόριζε την επίσημη εθνική σημαία που χρησιμοποιείται μέχρι σήμερα, καθώς και τις τεχνικές και τυπικές προδιαγραφές της. Η επίσημη σημαία, ίδια με τη σημαία του στρατού ξηράς, καταργήθηκε με αυτόν το νόμο και αντικαταστάθηκε πλήρως από την εθνική σημαία, η ανάρτηση της οποίας γίνεται πάνω σε λευκό κοντό, στην κορυφή του οποίου υπάρχει (σε συγκεκριμένες περιπτώσεις) λευκός σταυρός.

Το 1980, το Προεδρικό Διάταγμα 348/17-4-1980 (ΦΕΚ 98 τ. Α΄), καθόριζε με λεπτομέρειες τις προδιαγραφές για τις πολεμικές σημαίες.

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΠΟΙΗΣΗΣ

Σήμερα είναι η Παγκόσμια Ημέρα της Ποίησης και θυμήθηκα το Θανάση Κυριαζή [Αγρίνιο1887- Θεσσαλονίκη 1950] που οι σοφοί φιλόλογοι, δεν ξέρω με ποια κριτήρια, τον κατέταξαν στους ελάσσονες  ποιητές του μεσοπολέμου.

 Για μένα είναι ένας κοινωνικός ποιητής, άριστος τεχνίτης του στίχου. Γάργαρο νερό ο ρυθμός και η ωδική αρμονία των στίχων που αγγίζουν την καρδιά. Ξεκρέμασα το χειροποίητο κορνιζάκι που έχω στο ησυχαστήριό μου, το σκανάρισα και το μοιράζομαι μαζί σας.

Επίσης από την ποιητική συλλογή ¨Ζωή και Μοίρα¨ παραθέτω ένα απόσπασμα από το αυτοβιογραφικό ποίημά του ¨ΦΤΩΧΟΣ – ποιητής¨ .

Τέλος επισυνάπτω τη συνάντηση του Ντίνου Χριστιανόπουλου με τον ποιητή.

 

Ένα περιστατικό με τον Θανάση Κυριαζή

Κείμενο του Ντίνου Χριστιανόπουλου από το βιβλίο του "Τα παλιά βιβλιοπωλεία της Θεσσαλονίκης" (δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Ιβυκος" τεύχος 4(22) Απρίλιος-Ιούνιος 1999, σελ 27-48)

Και τώρα, θα σας μιλήσω για το βιβλιοπωλείο του Γεωργίου Βοσνιάδη, το οποίο βρίσκονταν ακριβώς στη γωνία Καρόλου Ντήλ και Τσιμισκή, παραδίπλα από τον κινηματογράφο «Τιτάνια». 'Οταν περί το 1946 να μπαίνω μέσα στα βιβλιοπωλεία και να μην τα βλέπω μόνο έξω από τη βιτρίνα, τόλμησα και μπήκα και είδα ότι επρόκειτο για ένα βιβλιοπωλείο τυπικά λογοτεχνικό. Ο κύριος Βοσνιάδης, ελαφρώς καμπούρης και με γυαλάκια, ένα συμπαθητικό ανθρωπάκι, ήταν ευπροσήγορος. Τότε λοιπόν μου συνέβη το εξής περιστατικό: Παρακολουθούσα, όπως σας είπα, πολύ έντονα τη λογοτεχνική ζωή της Θεσσαλονίκης και ιδιαιτέρως τις εκδόσεις των πρόσφατων ποιητικών συλλογών. Ξαφνικά βλέπω στη βιτρίνα του Βοσνιάδη την ποιητική συλλογή του Θανάση Κυριαζή Όνειρα και παραμύθια, του 1947, με εξώφυλλο Ρέγκου. Ο Θανάσης Κυριαζής υπήρξε ένας από τους καλύτερους και συμπαθέστερους παραδοσιακούς ποιητές της Ελλάδος, όταν ζούσε στην Αθήνα. Κατάγονταν από το Αγρίνιο και ήδη προπολεμικά είχε εκδώσει δέκα ποιητικές συλλογές. Ήταν κάτι μεταξύ Μαλακάση και Άθάνα. Άψογη στιχουργία — κάτι το α­διανόητο για τους σημερινούς ποιητές, πού δεν ξέρουν καν ότι η στιχουργία έχει τόσους κανόνες όσους και η γραμματική, και ότι ο ποιητής πρέπει να ξέρει αυτούς τους κανόνες, όταν θελήσει να γράψει σωστό παραδοσιακό ποίημα. Είχε όμως την ατυχία ο Κυριαζής να διοριστεί πάρεδρος του Ελεγκτικού Συνεδρίου στη Θεσσαλονίκη και, όπως ξέρετε, ή Θεσσαλονίκη είναι ο τάφος των λογοτεχνών. Από κει που ακούγονταν στην Αθήνα και ήταν κάτι, στη Θεσσαλονίκη καταποντίστηκε. Ήταν συνάμα και στενός συνεργάτης του περιοδικού «Μορφές», και φυσικά ξεχώριζε από όλους τους παραδοσιακούς ποιητές της Θεσσαλονίκης. Ο Κατσόγιαννης και ή Ζιτσαία ήταν πολύ κατώτεροι του. Εκτιμώντας την άψογη στιχουργία του, τον είχα σε πολύ μεγάλη εκτίμηση και όταν είδα την έκδοση της ποιητικής του συλλογής συγκινήθηκα πολύ και αποφάσισα να την αγοράσω. Μπαίνω λοιπόν μέσα, βλέπω το γνωστό σκηνικό: Στο βάθος ο κύριος Βοσνιάδης καθισμένος στο τραπεζάκι του και εκατέρωθεν δυο-τρεις λόγιοι. Μόλις με είδε που μπήκα μέσα, σηκώνεται ο κύριος Βοσνιάδης — άλλωστε με ήξερε, πήγαινα συχνά και ήξερε ότι ξεφύλλιζα βιβλία και καμιά φορά και αγόραζα — και του λέω: «Πόσο κοστίζει αυτή ή ποιητική συλλογή;» Με είδε κάπως εξεταστικά και μου λέει: «Ενδιαφέρεσαι πραγματικά;» «Βέβαια ενδιαφέρομαι», του λέω. «Στάσου μια στιγμή. Εδώ είναι ο ποιητής, θα πάω και θα του μιλήσω για σένα και μόλις σου κάνω νόημα, έλα». Πράγματι, πηγαίνει στο βάθος, βρίσκει τον Κυριαζή πού ήταν λίγο χοντρουλής και ηλικιωμένος, κάτι του είπε, ο Κυριαζής γύρισε προς το μέρος μου, λίγο με είδε, και μου κάνει νόημα ο Βοσνιάδης. Εγώ κυριολεκτικά ζεματισμένος πηγαίνω στο βάθος και μου λέει ο ποιητής: «Εσύ, παιδί μου, ενδιαφέρεσαι για την ποιητική μου συλλογή;» Λέω «Μάλιστα». «Δηλαδή διαβάζεις ποίηση;» «Μάλιστα». «Και θέλεις να αγοράσεις το βιβλίο μου;» «Μάλιστα», «Θα σου το χαρίσω», λέει, και βγάζει το στυλό του και γράφει-γράφει γεμίζει μια σελίδα με την αφιέρωση. Μου κάνει νόημα ο Βοσνιάδης από πίσω, να του φιλήσω το χέρι. Και πραγματικά, παίρνει το βιβλίο ο Κυριαζής, μου το δίνει και εγώ, μούσκεμα στον ιδρώτα, σκύβω και του φιλώ το χέρι. Μόλις βγαίνω, λέω από περιέργεια «ας δω τι μου γράφει». Και τί μου έγραφε! Μου έγραφε πολλά και τελείωνε με μια φράση πού με συγκίνησε πολύ: «με την πρόθεση να του ενισχύσω την αγάπη στην ποίηση». Δεν ήξερα πως να του εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου. Δυο χρόνια αργότερα -ψωνίζοντας στο Καπάνι, βλέπω τον Κυριαζή να ψωνίζει κι αυτός με ένα δίχτυ πλεχτό τεραστίων διαστάσεων. Είχε πάρει πολλά λαχανικά και τον έβλεπα που περπατούσε ασθμαίνοντας και δεν μπορούσε να τα κουβαλήσει. Τον πλησιάζω λοιπόν και του λέω: «Μου επιτρέπετε να σας βοηθήσω;» Γύρισε έκπληκτος και με είδε. «Μπράααβο, παιδάκι μου! Σ' αυτή την εποχή δεν υπάρχουν πια νέοι που να βοηθούν τους μεγάλους. Ευτυχώς πού είμαι κοντά». Φορτώθηκα τη σακούλα του, ήταν βαριά και για μένα ακόμη. Ο Κυριαζής κάθονταν ακριβώς στη γωνία Εγνατίας και Αγίας Σοφίας, κατεβαίνοντας δεξιά. Μου λέει: «Παιδάκι μου, πως να σε ευχαριστήσω γι' αυτό το καλό που μου έκανες;» Λέω: «Όχι, δε χρειάζεται. Ξέρετε, κύριε Κυριαζή, εγώ σας ξέρω», «Μπα, από που με ξέρεις;» «Ξέρω ότι είστε ποιητής και έχω διαβάσει πολλές ποιητικές σας συλλογές» (πήγαινα στη Δημοτική Βιβλιοθήκη και διάβαζα τις προπολεμικές συλλογές του Κυριαζή), «και μάλιστα μου έχετε χαρίσει τα Όνειρα και παραμύθια». «Δεν θυμάμαι», μου λέει ο Κυριαζής, «αλλά είμαι πολύ συγκινημένος. Γνώρισα σήμερα έναν νεαρό που είναι και αλτρουιστής και ποιητής. Έ, δεν, υπάρχει καλύτερη ιδιότητα από αυτά. τα δυο». Αυτή ήταν και η τελευταία μας συνάντηση, λίγο αργότερα αρρώστησε και πέθανε, και του 'γραψα μάλιστα και μια νεκρολογία.

 

ΔΙΑΓΓΕΛΜΑ ΠΡΟΣ ΤΟ ΓΥΝΑΙΚΕΙΟ ΦΥΛΟ

 

Χρονιάρα μέρα σήμερα κι εγώ βεβαίως οφείλω

να απευθύνω διάγγελμα στο γυναικείο φύλο,

 

που με τιμά ως Άγιο -των γυναικών προστάτη-

λόγω των γενεθλίων μου που ’ναι οχτώ του Μάρτη,

 

κι η εικόνα μου τις ευλογεί σε κάθε κομοδίνο

εκεί που πρώτα είχανε τον Άγιο Βαλεντίνο.

 

Αγαπημένες φίλες μου, η σκέψη μου κοντά σας

και πάντοτε επιεικής σ’ όλα τα σφάλματά σας.

 

Εφέτος, όμως, δίνετε ένα μεγάλο αγώνα

της σφραγισμένης σιωπής ανοίγοντας το πώμα.

 

Τις παρακλήσεις δέχομαι, τις εξομολογήσεις∙

μου γράφετε: ¨ως Άγιος εκείνους να αφορίσεις

 

ανώμαλους που ασέλγησαν στο σώμα, στην καρδιά μας

αυτούς που δε σεβάστηκαν την αξιοπρέπειά μας¨.

 

Αμέριστη είναι στο Me Too η συμπαράστασή μου

κι υπόσχομαι μην αρκεστώ μόνο στην προσευχή μου.

 

Υποκριτής, αν έλεγα πως θα τους αφορίσω,

μα με ξυράφι ατρόχιστο σαν τράγους θα ευνουχίσω.

ΔΕΣ παλαιότερη ανάρτηση:

http://arisbitsoris.blogspot.com/2015/03/8-3-1953-8-3-2014.html