ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΣΥΝΗΘΕΙΩΝ

 

Κατάλογο συνηθειών συντάσσω αυτές τις μέρες

που με τον κορονοϊό περάσαμε σαν βέρες.

 

Συνήθειες που επάνω μου κόλλησαν σαν τσιμπούρια

κι υπάρχει πλέον κίνδυνος ν’ αφήσουνε κουσούρια. 

 

Μετρώ τις ώρες καθισιού, πόσο έχω ξαπλώσει

και πόσο χρόνο στην TV έχω αφιερώσει.

 

Γράφω τα ρούχα που φορώ, αν και μικρή είναι η γκάμα

την γκρίνια της συμβίωσης στου εγκλεισμού το δράμα.

 

Μα σαν τελειώσει το locdown μία φωτιά θ’ ανάψω

παντόφλες, φόρμες, νυχτικά, προσκέφαλα θα κάψω.

 

Κι όλη όση σωρεύτηκε κατήφεια και μιζέρια

θα σβήσουνε διαπαντός στου νου μου τα τεφτέρια.

 

Όμως, ο φίλος μου ο σοφός μου λέει: ¨μη λογαριάζεις

μου φαίνεται πολύ ψηλά, Άρη, τον πήχη βάζεις

 

και όλα αυτά μην τα πετάς κάποια να τα κρατήσεις

γιατί προβλέπω πως ξανά θα χρησιμοποιήσεις.

 

Μπορεί το εμβόλιο να βγει, να λήξει η πανδημία

μα κάθε τόσο θα ’ρχεται και άλλη απ’ τη γωνία¨.

ΕΝΑΣ ΧΤΙΚΙΑΡΗΣ ΟΥΡΑΝΟΣ

 

Πρώτα έστελνε η Κασκάρκα χάδια αύρας αλμυρά

κι ο καρντάσης ο Βαρδάρης τα λεβέντικα φιλιά.

Τώρα απ’ τις καμινάδες βγαίνουν γλώσσες μοχθηρές

και απόβλητα λιμνάζουν σε υγρές χωματερές.

 

Τους καπνούς πώς να τους διώξω

για να βρω τον ουρανό

το πολύχρωμό του τόξο

ν’ ανατέλλει να το δω.

 

Εδώ που ’στηναν παγίδες, δίχτυα, ξόβεργες, θηλιές

δε θα βρεις φτερά τρυγόνας κι ωδικών πτηνών φωλιές

μα εκείνες τις ταμπέλες με τη νεκροκεφαλή

και βυτία που βυζαίνουν από μάνικας θηλή.

 

Τι παιδιά να μεγαλώσω

με χτικιάρη ουρανό

και τι γάλα να του δώσω

στέρφο το βυζί, πικρό.

 

Κάρπιζαν εδώ αμπέλια με σταφύλια ζουμερά

και πιο πέρα οι μπαξέδες, περιβόλια, σιτηρά

τώρα φύτεψαν βαρέλια  σαν στρατιώτες σε σειρές

που περίφραξη τα ζώνει με μεταλλικές αιχμές.

 

Σύννεφα δεν έχει έξω

μα δε βλέπω ουρανό

και τα χείλη πώς να βρέξω

έχει οκτάνια το νερό.

ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΝΤΟΥΜΠΑΪ

 

Κάθε χρονιά Πρωτοχρονιά πήγαινα Λαπωνία

στο Santa Village το χωριό, στα χιόνια και στα κρύα.

 

Πρώτη φορά δεν πήγα εκεί να δω τον Αϊ-Βασίλη

και στο ζεστό το τζάκι του να πιούμε χαμομήλι.

 

Πολύ απλά ο Άγιος έχει μετακομίσει

γέρασε, έχει αρθριτικά, ζεστή ζητούσε φύση.

 

Έψαχνε χώρα τροπική, μόνιμα εκεί να πάει

κι ο Santa Claus επέλεξε να ζήσει στο Ντουμπάι.

 

Εγώ τον ακολούθησα, πέταξα απ’ την Αθήνα

μαζί μ’ εκείνον άλλαξα το χρόνο στην πισίνα.

 

Μου ’πε μαγιό από δω κι εμπρός, κόκκινο, θα φοράει

καμήλα αντί για τάρανδο τώρα θα καβαλάει.

 

Παρεμπιπτόντως η showbiz ήτανε στο Ντουμπάι

σε party και σε happenings πέρασα όντως χάι.

 

Καθότι εμείς οι έχοντες δεν ξέρουμε από κρίση

κι ο covid πήρε μποναμά να μη μας ακουμπήσει.

 

Τι μας περάσατε εμάς πλέμπα και λαουτζίκο,

σε καραντίνα ας μείνει αυτός στον μίζερό του οίκο.

 

Υ.Γ.

 Ήπια και κάμποσα ποτά παρέα με τον Πέτρο

που πάντα είναι στον αφρό, στην άχνη, στο κουφέτο.

 

Ξέρει να ζει, και μια γενιά έτσι έχει αναθρέψει

καυχιέται πως τους Έλληνες τους έχει ξεβλαχέψει.