Θέλει
ο νους μου κι η καρδιά
να
γράψουνε για σένα
μα
το μελάνι στέγνωσε
στη
μύτη από την πένα.
Κανείς
δεν το πέρίμενε
αγαπημένε
Χρήστο
ότι
για σένα ετοίμαζε
του
όπλου του το κλείστρο
-ο
Χάρος- και σε έριξε
από
το πέταγμά σου,
μα
δε θα σβήσει Αϊτέ τ' Αετού
κάτω
εδώ η σκιά σου.
Ξηρόμερο
και Βόνιτσα
σκοτείνιασαν
τα δόλια
στο
blog σου σπάσανε
ρεκόρ
τα
πένθιμα τα σχόλια.
Να
'ναι το χώμα ελαφρύ
που
τώρα σε σκεπάζει
μα
ο Μπούμστος μια φωλιά κρατά
και
να 'ρθεις σου φωνάζει.