Η ΤΕΧΝΗ ΠΗΡΕ Τ’ ΟΠΛΟ ΤΗΣ ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ
ΤΟΥ ’40
Όταν ο μαύρος φασισμός μάς έστησε το
βρόχι
αυτός ο ελεύθερος λαός απάντησε με
ΟΧΙ.
Στην Πίνδο επάνω έτρεξε με το τουφέκι
η νιότη
κι έπλεκε η μάνα και η αδερφή φανέλα
στο στρατιώτη.
Κι όταν μας υποδούλωσαν του ναζισμού
οι λύκοι
και την πατρίδα σκέπασε η σκοτεινιά κι
η φρίκη,
του Έλληνα το ηθικό στιγμή δε θα
λυγίσει
μ’ όλα τα μέσα θ’ αμυνθεί, αντίσταση
θ’ αρχίσει.
Η λαϊκή αντίσταση ανάβει το μαγκάλι
εμπνέει τη διανόηση που παίρνει τη
σκυτάλη.
Κι η τέχνη σ’ όλες τις μορφές θα
θάλλει, θα ανθίσει
στου αγωνιζόμενου λαού το πλάι θα
βαδίσει.
Οι στιχουργοί, οι μουσικοί θα γράψουνε
τραγούδια
στράτευσης κι όχι μοναχά γι’ αγάπες
και λουλούδια.
Πάνω σε φόρμες έτοιμες τα πρώτα βήματά
τους
Κι ύστερα τα βιώματα βγαλμένα απ’ την
καρδιά τους.
Και η επιθεώρηση βγαίνει μπροστά κι
εκείνη
να καταπέσει το ηθικό του κόσμου δεν
αφήνει.
Θέατρο και στις γειτονιές απ' τον
Βασίλη Ρώτα•
στην κατοχή άναψε ο Κουν της ράμπας
του τα φώτα.
Οι ποιητές, οι συγγραφείς τολμούν και
γράφουν έργα
και αψηφούν που στης ζωής ακροβατούν
τη βέργα.
Του Παλαμά όταν έσβησε της ζήσης του η
δάδα
στο φέρετρό του ακούμπησε ολόκληρη η
Ελλάδα.
Πολλά αλλά και επίκαιρα τα έργα των
ζωγράφων
και βέβαια πήρανε φωτιά οι πένες
σκιτσογράφων,
σκίτσο και λόγο ευθύβολο εύστοχα
συνδυάζουν
τα γεγονότα εύληπτα με χιούμορ
παρουσιάζουν.
Τέχνη κι οι αφίσες που έμπαιναν σε
τοίχους, μάντρες, φράχτες
σπουδαίο ρόλο έπαιξαν τότε και οι
χαράκτες.
Το σινεμά δε σίγησε και η φωτογραφία
κράτησε εικόνες ζωντανές κι άφησε ιστορία.
Κι αν βάλαν πλάτη για ισχυρό φρόνημα
τότε οι τέχνες
το τότε εξακολουθεί να εμπνέει τους
καλλιτέχνες.
Όπως στ’ αγκάθια ρόδα ανθούν και
ομορφιά χαρίζουν
σε καταστάσεις έκρυθμες κι οι τέχνες,
λένε, ανθίζουν.
Μα αλίμονο, ο πόλεμος άνεργος πια να
μείνει
κι η τέχνη να δημιουργεί μονάχα εν
ειρήνη.