Προχθές μαζευτήκαμε απόμαχοι και ενεργοί
και θυμηθήκαμε εκείνα τα γλέντια που κάναμε κάθε χρόνο στις 8 Μαρτίου τιμώντας
την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας και τον προστάτης τους, δηλαδή εμένα. Με
την ευκαιρία έγινε και η ¨αγιοποίησή¨ μου και η περιφορά της εικόνας μου που
φιλοτέχνησε ο αγιογράφος Γιώργος Κουβέλης. Και βέβαια δεν ήταν δυνατόν να μην απαγγελθούν
και οι κατάλληλοι στίχοι.
Να είμαστε καλά, να ανταμώνουμε και το χιούμορ να μη λείψει ποτέ.
Ποτέ δεν είχα φανταστεί πως κάποτε θ’ αγιάσω
στο πάνθεον των εκλεκτών του Υψίστου να περάσω.
Μα Άνωθεν ο βίος μου είναι καθορισμένος
κι όχι τυχαία στις οκτώ του Μάρτη γεννημένος.
Την ώρα δε που μ’ έβγαζε η μάνα μου στον κόσμο
τρεις μάγοι δώρα μου ’φεραν∙ σμύρνα, χρυσό και δυόσμο.
Κι ως άντρα με προικίσανε με το καλό το δέκα
κι ορίσανε τη μέρα αυτή γιορτή για τη γυναίκα.
Γυναίκες ως προστάτη τους με τίμησαν δεόντως
αλλά και με λατρέψανε ως άγιό τους όντως.
Κι η Εκκλησία ύστερα εποίησεν φρονίμως
κι έτσι αναγνωρίστηκα ως Άγιος επισήμως.
Εντός των κατηχητικών και των κομμωτηρίων
πλέον το προσωνύμιο φέρω ¨ο
Φιλαιδοίων¨.
¨Άγιος Βελισσάριος¨ εις το εορτολόγιο
¨μεθ’ απασών των γυναικών¨, γράφει το ημερολόγιο.
Άγιος Βελισσάριος, ο κατά κόσμον Άρης
οκτώ Μαρτίου, έκτοτε, τιμάται εμού η Χάρις.
Και βέβαια την εικόνα του κάθε άγιος τη θέλει∙
το εικόνισμά μου: δια χειρός του Γιώργου του Κουβέλη.