τα ΝΑΙ τα ΟΧΙ και η ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ

Τρεις παραλλαγές για μια παρλάτα που θα προστεθεί
στην παράσταση ¨Η  ΣΤΑΣΗ¨
βασίζεται σε δύο ποιήματα του Κωνσταντίνου Καβάφη

Α

Κάποτε έρχονται στιγμές μες στη ζωή

που τα διλλήματα μας σφίγγουνε σαν βρόγχοι

αν το μεγάλο ΝΑΙ θα πρέπει να ειπωθεί

ή το μεγάλο, τελικά, να πούμε ΟΧΙ.

Και φανερώνεται αμέσως στη στιγμή

αυτό το ΝΑΙ ποιος μέσα του το έχει

και λέγοντάς το πάει πέρα στην τιμή

και στην υπόληψη∙ ή ως εκεί που αντέχει.

Όμως εκείνος που εξαρχής έχει αρνηθεί,

φορές αμέτρητες αν τον ρωτήσουν πάλι

και άλλα τόσα ΟΧΙ αυτός θα ξαναπεί

μα εκείνο το ΟΧΙ το σωστό τον καταβάλλει.

Σ’ όλο το βίο του θα τον ακολουθεί

αφού αγνοεί της εξουσίας τις υποδείξεις,

η κοινωνία βλέπεις έχει βολευτεί

να ζει με άλλοθι αλλά κι ήξεις-αφίξεις.

Μα όπως λέει ο ποιητής, αν δε μπορείς

αυτό το βίο όπως θέλεις να τον ζήσεις

τουλάχιστον, μη σταματάς να προσπαθείς

τη σύντομη ζωή μην την εξευτελίσεις.

Β

Το ’γραψε ο Αλεξανδρινός, ο μέγας ποιητής μας

πως δύσκολα διλλήματα μας βάζει η ζωή μας.

Όντως, σε χρόνο ανύποπτο καλούν οι περιστάσεις

για τα μεγάλα ΟΧΙ ή ΝΑΙ να πάρουμε αποφάσεις.

Αμέσως φανερώνεται στο ΝΑΙ αυτός που στρέχει

θαρρείς, έτοιμο μέσα του, από καιρό το έχει.

Και λέγοντας αυτό το ΝΑΙ, πάει πέρα στην τιμή του

το αντέχει η συνείδηση κι είναι πεποίθησή του.

Κι εκείνος που αρνήθηκε, όμως, δε μετανιώνει

κι αν τον ξαναρωτήσουνε, το ΟΧΙ ανανεώνει.

Αυτό το ΟΧΙ, το σωστό, που έχει εκστομίσει

για την υπόλοιπη ζωή θα τον ταλαιπωρήσει.

Κι όμως, έχει επίγνωση και έχει αποφασίσει

ότι η αξιοπρέπεια είναι ακριβή στη ζήση.

Μόνος του μα περήφανος τραβά το Γολγοθά του

ούτε εξαργυρώσιμα είναι τα ιδανικά του.

Στάση ζωής που έμπνευση έδωσε στον Καβάφη 

και σ’ ένα άλλο ποίημα του τα παρακάτω γράφει:

¨Αν τη ζωή όπως θα ’θελες δε δύνασαι να ζήσεις

τουλάχιστον προσπάθησε μην την εξευτελίσεις¨.

Γ

Μέσα σε χρόνο ανύποπτο καλούν οι περιστάσεις

για τα μεγάλα ΟΧΙ ή ΝΑΙ να πάρουμε αποφάσεις.

Αμέσως φανερώνεται στο ΝΑΙ αυτός που στρέχει

θαρρείς, έτοιμο μέσα του, από καιρό το έχει.

Και λέγοντας αυτό το ΝΑΙ, πάει πέρα στην τιμή του

το αντέχει η συνείδηση, μήπως πεποίθησή του;

Εκείνος που αρνήθηκε, όμως, δε μετανιώνει

κι αν τον ξαναρωτήσουνε, το ΟΧΙ ανανεώνει.

Αυτό το ΟΧΙ, το σωστό, θα τον ταλαιπωρήσει

για την υπόλοιπη ζωή∙ μα το ’χει αποφασίσει.

Βλέπεις, η αξιοπρέπεια, είναι ακριβή στη ζήση

και πάντα έχει κατά νου του Ποιητή τη ρήση:

¨Αν τη ζωή όπως θα ’θελες δε δύνασαι να ζήσεις

τουλάχιστον προσπάθησε μην την εξευτελίσεις¨.

ΤΡΙΑΚΟΝΤΑ ΑΡΓΥΡΙΑ

Τριάκοντα αργύρια έλαβε ο Ιούδας

ο εγγονός του κόρακα και γιος της καλιακούδας.

Όλοι οι Ιούδες, έκτοτε, με γρόσια και με φράγκα

–και σήμερα με τα ευρώ- κάνουν το τζάμπα μάγκα.

Τώρα που ’χουμε εκλογές, οι Ιούδες στήσαν γλέντι

κι όποιος τους δώσει πιο πολλά τον κάνουνε αφέντη.

Στο ¨αυτοδιοικητικό¨, το άθλιο, το πάρτι

βγήκαν για φραγκοδίφραγκα της κοινωνίας οι σκάρτοι.

Κι ο τόπος που ’χει μέγιστη ανάγκη για ν’ αλλάξει

για του Ιούδα το πουγκί να πέσει, να ρημάξει;

Τίθεται το ερώτημα: καλά οι διεφθαρμένοι,

οι άλλοι που ’ναι υγιείς γνωρίζουν τι συμβαίνει;

Ξανά θα πάνε ως αμνοί στον εκδοροσφαγέα

και θα πιαστούν στην αγκαλιά, και πάλι, του Μορφέα;

Τέρμα, όμως, τα άλλοθι: ¨δεν ήξερα, δεν είδα¨

αν θέλουμε στο βίο μας ν’ αλλάξουμε σελίδα.

Στις εκλογές ψηφίζουμε για το κοινό συμφέρον

κι εκείνους που για τα κοινά δείχνουν ενδιαφέρον,

νοιάζονται για το σύνολο κι όχι γα το τομάρι

αυτό πρέπει να πάρουμε, έστω κι αργά, χαμπάρι.

Τι πα να πει είναι ξάδερφος, γείτων, γαμπρός, κουνιάδος

αυτοί γίναν ταφόπλακα της σύγχρονης Ελλάδος.

Ψήφοι σε παρακούμπαρους, σε συγγενείς, σε σόγια

τρέφουνε και θεριεύουνε τα λαίμαργα λαμόγια.

Ας μείνουμε, όλοι, ξάγρυπνοι, τα μάτια μας γαρίδα

γιατί αν ψηφίσουμε όπως πριν, πάει κι στερνή ελπίδα.

Τέλος με τους ανίκανους και τους προσκυνημένους

ψήφο μόνο στους άφθαρτους και μη εξαρτημένους.

Και πάντοτε να ελέγχουμε, ως ενεργοί πολίτες,

να μη μεταλλαχτούν κι αυτοί και γίνουν νέοι θύτες.

Εξίσου με την ανοχή κι η άγνοια, φίλοι, βλάπτει

και ούτε διορθώνεται, λάθος μετά την κάλπη.