ΝΕΟ-ΠΛΟΥΤΟΣ-ΠΤΩΧΟΣ

Φίλε όταν κοιμόσουνα

δίπλα στην εξουσία

σε άλλη τάξη ανέβηκες

κι άλλαξες συνοικία.

Πού είναι  μάγκα μου το τζιπ

πού είναι η μεζονέτα;

Βολέψου στο υπόγειο

και στη στενή κουκέτα.

Πού ’ναι το παρακρατικό

το τζάμπα νταηλίκι;

Σ’ αυτούς που τρώγατε μαζί

τράβα για χαρτζιλίκι.

Η κρίση δεν ακούμπησε

φίλε,  τ’ αφεντικά σου

κι εσύ που ’μεινες άνεργος

κλωσάς τα φιδαυγά σου.

ΠΕΟΣ ΓΙΑ ΓΚΙΝΕΣ

Φτάνει στ’ αεροδρόμιο κάποιος να ταξιδέψει

κι ως ύποπτο η ασφάλεια πήγε να τον ελέγξει.

Ο ταξιδιώτης, θεώρησαν, ότι οπλοφορούσε

κι ανάμεσα στα σκέλια του περίστροφο κρατούσε.

Του είπαν: ¨δώσε τ’ όπλο σου που ’χεις στο παντελόνι¨,

τους λέει: ¨πάμε ρε παιδιά κάπου να ’μαστε μόνοι¨.

Ο ένας τότε έσπευσε να τονε ψηλαφήσει

μα αυτομάτως τ’ ¨όπλο¨ του το μήκος του θ’ αυξήσει.

Οι εικοσπέντε πόντοι του πήγανε δέκα πάνω

τινάχτηκε το φερμουάρ και σαν αεροπλάνο,

βγήκε το εργαλείο του, ¨πέτσινο όπλο¨, ¨όλμος¨.

Συγνώμη του εζήτησε ευθύς ο αστυνόμος.

Στο Γκίνες, λένε, ως ρέκορντμαν είναι καταγραμμένος

με το μακρύτερο όργανο πως είναι προικισμένος.

Όμως μου φαίνεται μαϊμού είν’ τα ρεκόρ του Γκίνες

κι όπως παντού και πάντοτε κι εδώ έχει  κομπίνες.

Γιατί σαράντα χρόνια πριν θυμάμαι στο Μαρούσι

ήτανε ο Λεβέκουρας με ευμέγεθες  μαρκούτσι.

Στα σφαιριστήρια σύχναζε, έπαιζε στα μπιλιάρδα

λέγανε πως η στέκα του ότι μισή είναι γυάρδα

Γι’ αυτό δε χρειαζότανε να πάρει απ’ τις άλλες

κατέβαζε το φερμουάρ και χτύπαγε τις μπάλες.

Αν δούμε πως σχετίζονται η γυάρδα, η ίντσα, ο πόντος

σαράντα πέντε εκατοστά την είχε εκείνος όντως.

Κι όμως το Γκίνες αγνοεί αυτό το παλικάρι

κι ας κουβαλούσε πάνω του το ¨σαρανταπεντάρι¨.

ΟΙ ΒΙΟΓΡΑ-ΦΙΝΕΣ

Είδα  εχθές τη σύζυγο

του στρατηγού Πετρέους,

μία παχύσαρκη γριά

σαν αδερφή του Ελέους.

Μα ο σπαθάτος στρατηγός

και διοικητής της ΣΙΑ

φοράδα ήθελε ατίθαση

να κάνει ιππασία.

Την κλίνη τη συζυγική

την έβλεπε σαν τάφο

γι’ αυτό και τα τακίμιασε

με μία βιογράφο.

Μ’ εκείνη που του έκανε

το βίο του βιβλίο,

fit σαραντάρα δροσερή.

Της είπε: ¨έλα στο θείο¨.

Πάλι το βράδυ στην TV

τους είχε πρώτο πλάνο

κι η ευκαιρία δόθηκε

για να επισημάνω,

`

στη Δέσποινα, πως αν τυχόν

και άλλο θα παχύνει

κι ότι σαν της Πετρέαινας

το σώμα της αν γίνει,

μοιραία θα αναγκαστώ

να στρέψω αλλού το βλέμμα∙

για τις βιογρα-φίνες μου

αρκεί μόνο ένα νεύμα.

ΤΟ ΠΑΠΛΩΜΑ

                

Όταν γερνά ο άνθρωπος πίσω το νου γυρίζει

και τα ανεξιχνίαστα απ’ την αρχή σκαλίζει.

Τριάντα δύο χρόνια πριν -ήτανε καλοκαίρι-

την προηγούμενη άνοιξη της ζήτησα το χέρι,

της Δέσποινας, κι ήρθα ξανά πίσω στη Σαλονίκη∙

γεύματα, δείπνα, πρωινά, ζεστός καφές στο μπρίκι.

Μου στρώσανε και μου ’δωσαν της προίκας το σεντόνι

μα ήτανε πολύ κοντό, μου ’φτανε ως το γόνυ.

Το μήκος δε σχολίασα, τότε, του σεντονιού μου

άλλωστε μόνο στο κεχρί είχα εγώ το νου μου.

Όμως εγκαταστάθηκα σώγαμπρος το χειμώνα

κι από το γίκο ρίξανε το πάπλωμα στο στρώμα.

Πάω λοιπόν να σκεπαστώ τα πόδια μείναν έξω,

διπλά τσουράπια φόρεσα το κρύο να αντέξω.

Το γίκο ανακάτεψα, όλα το ίδιο μέτρο,

τα μπινελίκια ακούστηκαν μέχρι τον Άγιο Πέτρο.

Μου δικαιολογήθηκαν πως το πατρόν είναι ένα

τάχα όλες οι πόντιες έτσι τα ’χουν ραμμένα.

Χρόνια πολλά περάσανε ώσπου να αλλαχτούνε,

τα πόδια μου με υπέρδιπλα πλέον να σκεπαστούνε.

Μα άργησε στη θέση του να έρθει το μυαλό μου∙

σαν Πόντιος την έπαθα γαμώ το κέρατό μου.

Για κάποιον πόντιο κοντό τα ’χαν προορισμένα∙

σεντόνια και παπλώματα στα μέτρα του ραμμένα.

Τώρα, αν συναντώ κοντούς θαρρώ πως με κοιτάνε

και πίσω από την πλάτη μου νομίζω πως γελάνε.

Για κοίτα, τόσα τέρμινα μετά τον Ησαΐα

που ήρθε και καρφώθηκε σφήνα η αμφιβολία.

Και ψάχνω ψύλλους στ’ άχυρα εις τας δυσμάς του βίου.

Μετά την απομάκρυνση  όμως εκ του ταμείου

ουδέν αναγνωρίζεται λάθος,  ούτε και πλάνη∙

τουτέστιν αφού μού ’βαλε η πόντια στεφάνι.

ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΜΕΤΡΑ

¨Τα μέτρα αυτά που παίρνουμε

πρώτα και τελευταία¨

έτσι μας είπε του ΠΑΣΟΚ

η τσογλανοπαρέα,

ο Γιώργος ο Μνημόνιος

κι ο Παπακωνσταντίνου.

Τα ίδια ο Μπένι ύστερα

μετά του Παπαδήμου.

Κι ο Σαμαράς που έσκιζε

πρώτα τα ιμάτιά του

με τ’ αντιμνημονιακά

επιχειρήματά του,

τώρα του αναθέματος

την έκρυψε την πέτρα

και ανακοίνωσε κι αυτός

τα τελευταία μέτρα.

Μαζί του για ξεκάρφωμα

πήρε και τον  Κουβέλη

που εντός εγχώριας Τρόικας

το ’πνιξε το κουνέλι.

Συμπέρασμα: όσοι κυβερνούν

ξηγήθηκαν λαθραία∙

γιατί δεν είπαν πως αυτά

είν’ τα προτελευταία.

Μα εμείς  απ’ το ξανά-μανά

το πάθαμε το ποίημα

πως τελευταία παίρνονται

τα μέτρα για το μνήμα.