ΛΑΪΚΟΙ ΣΑΤΙΡΙΚΟΙ -ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ- ΣΤΙΧΟΙ
Φθινόπωρο, απόβροχο
νερό κυλά στ’ αυλάκι
κι ευχάριστο στο πρόσωπο
το δροσερό αεράκι.
Στην πόλη, μες στην αγορά
βγήκα να περπατήσω
τα τελευταία εξώπλατα
να αποχαιρετήσω.
Τα τελευταία ντεκολτέ
και τα καυτά σορτσάκια
προτού να τα καλύψουνε
κάπρι και ζακετάκια.
Το θέρος ήτανε μακρύ,
με έμπνευση η μόδα
που άφησε ν’ ανθίσουνε
των γυναικών τα ρόδα.
Με αναμνήσεις δυνατές
φορτώνεται ο χειμώνας,
ώσπου να ’ρθει η άνοιξη
θα μου φανεί αιώνας.
Πρώτα τον ένα το χοντρό
τον φάγαμε στη μάπα
ήρθε όμως κι ο δεύτερος
και έριξε την τάπα.
Πήρε τη διαχείριση
του ελληνικού μπορντέλου
κι έτσι γίναμε έρμαια
του τσάτσου Βενιζέλου.
Πάλι όσους δεν τα ’φαγαν
καλεί για να τα σκάσουν
αλλά και τα εσώρουχα
ευθύς να κατεβάσουν.
Και μάλιστα είπε να ’μαστε
και ευχαριστημένοι
κι ότι αυτή η Τρόικα
είναι ευλογημένη.
Φαίνεται, έξω, η Τρόικα
βρήκε την ευκαιρία
τον έριξε στα τέσσερα
τον μπούκωσε στα τρία.
Γι’ αυτό ¨ανεπιφύλακτα¨
μας λέει ¨δώστε προίκα
ώστε να δοκιμάσετε
της Τρόικας τη γλύκα¨.
Μα αδύνατον οι Έλληνες
στο βούρκο να κυλήσουν
μάλλον την ¨τρόικα¨ δείχνοντας
στο Βάγγο θα θυμίσουν,
πως λέει ο σοφός Λαός:
«είναι μεγάλο δράμα
να ’σαι μουντρούχος και χοντρός
και να το πας το ¨γράμμᨻ.
Έχω ένα φίλο άστεγο
με σπίτι από χαρτόνι,
ως τώρα τον λυπόμουνα
στο κρύο και στο χιόνι.
Μα ο Στέλιος τραγουδάει
¨την περνάω και γαμώ
μες στη χάρτινη την κούτα
του ψυγείου ΕΣΚΙΜΟ¨.
Τα πράγματα όμως άλλαξαν
και τον ζηλεύω κι όλα
και ψάχνω ένα χαρτόκουτο
από ψυγείο ΙΖΟΛΑ.
Βέβαια ακόμα κάθομαι
σε σπίτι από τσιμέντο
είναι όμως τεκμήριο
και στέρεο ντοκουμέντο.
Και με τη φορολόγηση
δε μου ανήκει πλέον
κι έτσι από μικροαστός
έγινα πειναλέων.
Θα γράψω το ζεϊμπέκικο:
¨Τρόικα πάρτα όλα
θα την περνάω και γαμώ
μες την οικία ΙΖΟΛΑ¨.
Δίπλα θα στήσει δίπατο
κι ο φίλος μου ο Μήτσος
από ψυγείο δίπορτο
θα είναι όμως ΠΙΤΣΟΣ.
Και θα τραγουδάει ο Στέλιος:
¨την περνάμε και γαμώ
μένουμε σε χαρτονέτες
ΠΙΤΣΟΥ, ΙΖΟΛΑ, ΕΣΚΙΜΟ.
15-9-2011 Άρης Μπιτσώρης
Αφορμή στάθηκαν τα χαράτσια που μπαίνουν στα σπίτια και το ρεφρέν από τραγούδι του φίλου και συνάδελφου εκπαιδευτικού και τραγουδοποιού Στέλιου Ιωαννίδη που δεν πήρε μετάθεση και υπηρετεί κι εφέτος στην Αμοργό:
« Είμαι απ’ αυτούς που ζούνε μόνοι
και την περνάω και γαμώ
κι έχω για σπίτι ένα χαρτόνι
από ψυγείο ΕΣΚΙΜΟ».
Απ’ το καπέλο του λαγούς
κι άσσους απ’ το μανίκι
δεν έβγαλε ο πρωθυπουργός
χτες στη Θεσσαλονίκη
Δεν τον ξανάπαιρνε να πει
ότι: ¨λεφτά υπάρχουν¨
αφού τα φυγαδέψανε
εκείνοι που μας άρχουν
Τη Δ.Ε.Θ. οι διαδηλωτές
είχαν αποκλεισμένη
να πούνε ΟΧΙ σε ζωή
ΚΙΝΕΖΟΠΟΙΗΜΕΝΗ
Στην Chinatown ταυτόχρονα
πλησίον Βαρδαρίου
γινόταν το ¨έλα να δεις¨
του χαρτοκιβωτίου।
Απ’ τη Σαγκάη ήρθανε
τριαξονικές νταλίκες
κι οι κούληδες ξεφόρτωναν
σαν μέλισσες, σα σφήκες
Προσέξτε σχήμα οξύμωρο
αγαπητοί μου φίλοι
από τον Πύργο το Λευκό
ως του Αξιού την Πύλη
Δουλειές ζητούσε ο Λαός
και αμοιβές σαν πρώτα
μα οι Κινέζοι μπήκανε
από την πίσω πόρτα
ΚΛΕΟΠΑΤΡΑ
Με κάλεσαν τον Αύγουστο
σ’ έναν ωραίο γάμο
που ’χτισε βάσεις ριζιμιές
κι όχι πάνω στην άμμο.
Μες στη χλιδάτη αίθουσα
το βλέμμα μου επλανήθη
και όπως όλοι έψαχνα
να δω πού είναι η νύφη.
Τα μάτια μου αιχμαλώτισε
ρωμαϊκή χλαμύδα
την Κλεοπάτρα ζωντανή
θαρρείς μπροστά μου είδα.
Σιρίτια ασήμια στόλιζαν
γαλάζιο της θαλάσσης
κάλλος που και Θεούς ωθεί
σε τολμηρές προτάσεις.
Η μάνα της νεόνυμφης
κι η ίδια μία νύφη
που λαίμαργα την κοίταζαν
τ’ αρσενικά τα πλήθη.
Όμορφη η Ντίνα ανέκαθεν
πιότερο τώρα λάμπει.
Συγνώμη, αλλά θα το πω:
¨να ’χεις το νου σου Μπάμπη¨
ΠΑΤΑΡΙ ΑΝΩΜΑΛΙΑΣ
Τέλειωσαν οι διακοπές
γρήγορα, που να πάρει
κι έτσι απαρτία είχαμε
απάνω στο πατάρι.
¨Πού πήγες και πώς πέρασες,
πώς μαύρισες ρε μάγκα;
Πώς πήγε τ’ οφθαλμόλουτρο
σε τόπλες και σε τάγκα;¨.
Σε ηλικίες σαν κι αυτές
δεν πάει να ρωτήσεις
για τα εξωσυζυγικά
και νέες κατακτήσεις.
Για ¨να ’χαμε να λέγαμε¨
γίνονται συζητήσεις
που απωθημένα βγάζουνε,
γούστα και προτιμήσεις.
Μα ακούγοντας καράφλιασα
-κι έχασα πάσα ιδέα-
κάποιους, που σε υπόληψη
είχα μες στην παρέα.
Λέει ο ένας φερ’ ειπείν
που η φωνή του τρέμει
ότι φαντασιώνεται
αυτήν την Όλγα Τρέμη.
Και ο κοτσίδας ύστερα
πήρε αμέσως πάσα
πως βλέπει μες στα όνειρα
του Κώστα τη Νατάσσα.
Τη βλέπει στον καθρέφτη της
μπροστά να κάνει πρόβες
και να φοράει ασορτί
εσώρουχα και γόβες.
Ο Ιορδάνης έλειπε
βρισκότανε στην Ξάνθη
αλλιώς δε θα επέτρεπε
ν’ ανθίσουν τέτοια άνθη.
Χώρος, εστία των τεχνών
και της φιλοσοφίας
κατάντησε όσο έλειπε
πατάρι ανωμαλίας
ΑΜΟΡΓΙΑΝΟ
Μπαίνω στην κλιμακτήριο
φίλοι μου, οσονούπω
και τρέμω μην ακούσετε
της πτώσεως το γδούπο.
Τρώγομαι με τα ρούχα μου
δεν ξέρω τι μου φταίει
στον ύπνο βλέπω όνειρα
με μαραμένα πέη.
Γι’ αυτό για τρία τέρμινα
πριν αφυπηρετήσω
απόσπαση για Αμοργό
σκέφτομαι να ζητήσω.
Να πάω της ¨ΕΜΜΗΝΟΠΑΥΣΗΣ ¨
την κομπανία να ’βρω
το άσπρο το μουστάκι μου
να ξαναγίνει μαύρο.
Θα βάζει ο Στέλιος πυρκαγιά
στου μπουζουκιού τα τέλια
και θα μου τραγουδά βραχνά
της ζήσης τα ’βαγγέλια.
Αυτοί ζητούν μετάθεση
και γρατζουνούν το σύρμα
μα καταθέτουν την ψυχή
στης Αμοργού το κύμα.
Κι εγώ στιχάκια ρίχνοντας
μες στου γιαλού τα φύκια
θα καρτερώ να ξαναβγούν
στα μάγουλα μπιμπίκια
Ο ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ
Μεγάλη η συγκέντρωση
στο φόρτε τα ηχεία
έψαχνα το Χριστόφορο
να βρω μες στην πλατεία.
Τα ¨καναρίνια¨ των ΕΛ.ΤΑ.
πλήθος στη Σαλονίκη
ρωτώ: ¨ο Φόρης είναι εδώ
που φέρει σκουλαρίκι;¨.
Μία ξανθιά που μ’ άκουσε
απ’ το γρασίδι χάμω
μου λέει: ¨ο Χριστόφορος
πήγε σε ένα γάμο¨.
Άλλοι το γάμο αφήνουνε
να πάνε για πουρνάρια
κι αυτός την επανάσταση
έγραψε στα παπάρια
ΖΑΡΖΑΒΑΤΙΑ ΜΗΚΟΥΣ
Η φυλλοξέρα χτύπησε
του φίλου μας τ’ αμπέλι,
φέτος θα μείνει ορφανό
το ασημί βαρέλι.
Μα αυτός στεναχωρήθηκε
πιότερο για τ’ αγγούρια
που πέρσι φτάναν στις σκεπές,
κρέμονταν στα πατζούρια.
Φέτος κοιτάζει τα φυτά
με μάτια βουρκωμένα
και λέει: ¨αγγουράκια μου
γιατί ’σται μαραμένα;¨.
Μα τον αποζημίωσαν
οι μαύρες μελιτζάνες
μοιάζουν με γλώσσες ντούρικες
από τρανές καμπάνες.
Επίσης και οι πιπεριές,
στενόμακρες αρίδες
και καυτερές που βάζουνε
πυρ στις αιμορροΐδες.
Σε ζαρζαβάτια αρέσκεται
που διαθέτουν μήκος
κι όλοι αναρωτιόμαστε
ίσως, εάν και μήπως।
ΤΡΑΠΕΖΑ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Μειώθηκαν στην ¨ΠΕΙΡΑΙΩΣ¨
στ’ Αγρίνιο οι πελάτες
ο γυναικείος πληθυσμός
της γύρισε τις πλάτες.
Ψάχνει να βρει ο Διευθυντής
τι λάθος έχει γίνει
γιατί οσονούπω εξ Αθηνών
θα ζητηθεί ευθύνη.
Στο Μεσολόγγι αντίθετα
–αυτό δεν είναι μύθος-
ανήλθε το κατάστημα
εκεί κατακορύφως.
Ήρθε ένα κλιμάκιο
να ψάξει την αιτία
και ιδού τι καταγράφτηκε
στης τράπεζας τα αρχεία.
Αιτία η μετακίνηση
είναι ενός ταμία
για να καλύψει ένα κενό
απ’ την υπηρεσία.
Αυτός λοιπόν παρέσυρε
το πλήθος των θηλέων
μα κι από άλλες τράπεζες
μερίδιο κεφαλαίων.
Μπόνους πολλά προσφέρθηκαν
στης ¨ΠΕΙΡΑΙΩΣ¨ το γόη
χώρια τα τόσα τυχερά
απ’ το γυναικολόϊ.
Κι ο Πρόεδρος υπέγραψε
πως από δω και πέρα
δυο γραμματείς καλλίγραμμες
θα έχει κάθε μέρα.
Χαίρομαι που ’χω συγγενή
το Δον Ζουάν Σωτήρη
και δημοσίως του ζητώ
ένα μικρό χατίρι.
Μη γίνει τώρα εγωιστής
μύτη να μη σηκώσει
δεύτερο χέρι θηλυκό
στον ξάδερφο ας δώσει।
CHAMPIONS FISH
Κάποιοι μέσα στο σόι μας
το παίζουνε ψαράδες
και οι πιο μεγάλοι του Αστακού
οι ψαροτουφεκάδες.
Και όταν ήρθε ο Κοσμάς
γαμπρός μες στη Μπαμπίνη
τον στέλνανε μες στις σπηλιές
που ’χε χταπόδια μίνι.
Στον τρίτο χρόνο έμαθε
πού είναι τα θαλάμια
τότε χταπόδια δίκιλα
έπιανε απ’ τα πλοκάμια.
Σήμερα όμως ψάρεψε
ένα τρανό λαβράκι
και στο τσιγκέλι έμοιαζε
χρονιάρικο αρνάκι.
Το Champions fish πρωτάθλημα
κατέκτησε δικαίως
και μια για πάντα έπαψε
να είναι ο τελευταίος.
Κι αυτούς που τον δασκάλευαν
τους έχει πλέον μούτσους
τους στέλνει να ψαρεύουνε
γαύρους, σαρδέλες, λούτσους।
ΣΙΔΗΡΟΥΡΓΕΙΟ ΜΑΧΑΙΡΑΣ
Στη Μαχαιρά είχε ανέκαθεν
εμπόρους και τεχνίτες
ξεχώριζαν από παλια
απ’ τους Ξηρομερίτες.
Παρόλο που ’φυγαν πολλοί
και παν στις πολιτείες
κρατάει ακόμα το χωριό
επιτηδευματίες.
Μες στην πλατεία άμα μπεις
βρίσκεις το φαρμακείο
και πριν να πάρεις τη στροφή
ένα σιδηρουργείο.
Το μαγαζί του σιδερά
του μαστρο-Κώστα Βότση
που ’χει μεράκι για δουλειά
φιλότιμο και γνώση.
Περνάς και βλέπεις τον τροχό
να κάνει δρομολόγια
κι η κόλληση αχόρταγη
να τρώει ηλεκτρόδια.
Κι ο γιος πήρε τα χνάρια του
και σίδερα μασάει∙
μακάρι ως τον εγγονό
η τέχνη αυτή να πάει.
Ο ΣΤΙΧΟΣ ΚΑΙ Ο ΤΟΙΧΟΣ
Θέλησε ο Μήτσος της ΔΕΗ
να βάλει το ρολόι
κι αντί λοιπόν προσκτικά
να ξύσει τ’ αρμολόι,
να βγάλει όσα χρειάζονταν
πέντ’, έξη, επτά λιθάρια
κτυπούσε εκείνος με βαριά
με μίσος τα ντουβάρια.
Ανέβηκα και τι να δω
σαν να ’μουν στη Βαγδάτη
θαρρείς και βόμβα του σπιτιού
έριξε μία πλάτη.
Χωράει μέσα ο Πάγκαλος
και βους από Ελβετία
κι ο Μήτσος πάνω στο βωλιό
έψαχνε την αιτία.
Μα η αιτία είναι απλή
φίλοι μου, που να πάρει
στιχάκια αυτός σκεφτότανε
να φτιάξει για τον Άρη.
Δεν είναι οι στίχοι αγγουριές
μελιτζανιές χνουδάτες
μα καίνε σαν τις πιπεριές
και τις καυτές πατάτες.
Βαρύ λοιπόν το τίμημα
για έναν ψόφιο στίχο
το Μίρι ειδοποίησε
να χτίσει ένα τοίχο.
Κι αν ποίηματα αποπειραθεί
να γράψει κι άλλα ακόμα
προβλέπω ότι θα το δει
το σπίτι του στο χώμα।
ΧΑΜΕΝΗ ΠΥΞΙΔΑ
Ποτέ δεν έχασα ντορό
δε λάθεψα σοκάκι
πυξίδα είχα στο μυαλό
από μικρό παιδάκι.
Κι όμως προχτές μπερδεύτηκα
σε άδεια παραλία
απελπισμένα έψαχνα
να βρω την Ευτυχία.
Δύο αμάξια μοναχά
ήταν παρκαρισμένα
κι εγώ πώς τα κατάφερα
δεν έβλεπα κανένα.
Το γήρας το αφιλότιμο
ού γαρ έρχεται μόνο·
ποιος έμεινε αλώβητος
απ’ το μπαμπέση χρόνο;
Αφού απωλέσθη η πυξίς
εχτές στο Μονολίθι
τότε το έξυπνο πουλί
έγινε κουτορνίθι।
ΜΕΤΡΙΟΦΡΩΝ
Ρίξε απάνω μου δυο σκόρδα
το ’να βάλτο μου στην πλάτη
τ’ άλλο κρέμασ’ το στο στήθος
για να μη με πιάνει μάτι.
Αφού λες αυτό το σώμα
δε μπορείς να το χορτάσεις
διώξ’ των γυναικών τη ζήλεια
αν δε θέλεις να με χάσεις.
Μάθε, το κορμί ετούτο
μύριες το ’χουνε ποθήσει
το Θεό να ευχαριστήσεις
που το έχεις κατακτήσει.