ΜΕ ΤΟ ΣΟΥΒΛΙ ΣΤΟ ΧΕΡΙ

Οι γέροντές μας οι παλιοί
μια φράση είχαν αφήσει
πως: ¨άλλους μούντζωσε ο Θεός
κι άλλους έχει ευνοήσει¨.

Σήμερα το θυμήθηκα
που ήρθα στη Μπαμπίνη
και είδα πως οι φίλοι μου
κατέφθασαν κι εκείνοι.

Αράξανε στον καφενέ
με ούζα και καφέδες
και στο προσήλιο συζητούν
για σκούφιες και μπερέδες.

Άφησαν τις γυναίκες τους
σ’ Αθήνα, Αγρίνιο, Πάτρα
αφού ως την παραμονή
αυτές χτυπάνε κάρτα.

Θα ’ρθουν Μεγάλο Σάββατο
για λάντζα στην οικία
και κουρασμένες θα διαβούν
μετά στην εκκλησία.

Οι άντρες τους ξεκούραστοι
θα θέλουνε ’ξορέξια
αφού πρώτα τις βάλουνε
να φτιάξουν κοκορέτσια.

Μα με τη χούφτα στο σουβλί
θα μείνουν οι βαρβάτοι
γιατί θα κάνουν αποχή
αυτές απ’ το κρεβάτι.

ΜΠΑΜΠΙΝΗΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ

Τους παρακάτω στίχους αφιερώνω στο Βασίλη Πανάκια


Τα άγουρα τα χρόνια μου
τα ’ζησα στη Μπαμπίνη
και τα παιδιά μ' αγκάλιασαν,
ένα μ’ αυτά είχα γίνει.

Τι κι αν εκύλησε ο καιρός
κι οι κρόταφοι είναι γκρίζοι,
συχνά στην αθωότητα
η μνήμη μου γυρίζει.

Σαν πλησιάζει Πασχαλιά
σκέψη δεν έχω άλλη
βοτάνι Αϊβάρβαρο
να μάσω απ’ την Κράλη.

Να ιδώ τον Επιτάφιο
κορίτσια να στολίζουν
τα μάγουλά μου σαν παιδί
ξανά να κοκκινίζουν.

ΦΟΥΚΟΥΣΙΜΑ

Το έγραψαν οι ποιητές
και οι λαϊκοί συνθέτες
ότι στην άμμο άμα χτιστούν
πέφτουν οι μεζονέτες.

Αν βγει το κύμα στη στεριά
ραγίζει και τους βράχους
και το τσουνάμι ορμητικό
ανοίγει ανθρώπων τάφους.

Κι όσοι του ανθρώπου θεωρούν
ανώτερη την κράση
πλανώνται γιατί δεν μπορεί
τη Φύση να δαμάσει.

Η Ιαπωνία είχε Θεό
το made in Japan πνεύμα
μα αυταπάτες έτρεφε
είχε αχίλλειο πτέρνα.

Τώρα θυσία στο Μολώχ
έδωσε τα παιδιά της
χάρτινοι πύργοι ήτανε
τα επιτεύγματά της.

Ας το ’χουμε υπόψη μας
αυτό ήταν ένα σήμα
γιατί εν δυνάμει όλη η Γη
είναι μια Φουκουσίμα.